,

  cantor da terra adentro
palabra das pobres vilas e aldeas
dos cursos medios do rio ebro
cantor ben adentro da terra

a mochila ao lombo e o camiño
camiñar entre raices e memorias
unha casa un vello pombal
unha arbore un paxaro un asubio
e os versos que fan historia

e o camiño tamen leva a cidade
unha travesia chea da atrancos
e un destino cheo de trampas
que o mestre as foi safando

cantor de terras e cidades
que fixeche un camiño mais longo
institutos barriadas e fabricas
os cantos que fan historia
a guitarra en parques e auditorios

desde a beira do mar
entre veran e outono

para josé antonio labordeta
mestre contador camiñante
o teu andar seica parou
pero aí segues contando

.

  0. a caída

a cidade escondiase
na garante
dos seus vicios

e

non puido haber
berros
nin dor nin súplica.

chegou o tempo

a sombre terrible dos titáns
agardaba para
devorar os corpos inermes
polas calexas

con ansia de séculos

fóronse apagando
de a pouco
as luces
e as fogueiras todas

a cidade
caeu.

autora de sétimo andar, poesía alén
libro colectivo presentado onte en vigo 

Vaise a sombra no cuarto escuro
das verbas íntimistas
que ti arpexas
para que eu, de preto,
as cante apaixoada

Esquezámolo loito
dos séculos escuros.
Desaparecerá a brétema
da terra prometida das nosas avoas.

Renace xa a alborada
ao son do rexurdir
da nosa roxa estirpe.

Ornamentemos as nosas vidas
dende a perspectiva de Vista Alegre.
Bebendo de ti,
bebendo de min,
compoñemos a simbiose
do agarimo do amencer

alva méndez
poema do libro colectivo
sétimo andar, poesía alén