Aprieto firme mi mano
y hundo el arado en la tierra
hace años que llevo en ella
como no estar agotado.

Vuelan mariposas, cantan grillos,
la piel se me pone negra
y el sol brilla, brilla y brilla.
El sudor me hace surcos
yo hago surcos a la tierra
sin parar.

Afirmo bien la esperanza
cuando pienso en la otra estrella,
nunca es tarde me dice ella
la paloma volará.

Vuelan mariposas, cantan grillos
la piel se me pone negra
y el sol brilla, brilla, brilla.

Y en la tarde cuando vuelvo
en el cielo apareciendo
una estrella.

Nunca es tarde me dice ella
la paloma volará, volará, volará
como yugo de apretado
tengo el puño esperanzado
porque todo cambiará

letra i musica de Victor Jara

do disco Víctor Jara 1966 trovador
folklorista i director  de teatro chileno
asasinado por Pinochet co golpe
de estado do 1973

este meu cubano herrera
i este wilson argentino
defenden ben co seu trino
unha terra e outra terra
a illa e as pampas berran
por un mundo diferente
ai camiña tanta xente
dia e noite noite e dia
ai que longa travesia
buscando o seu continente

noutras terras do alen mar
decimas tamen se cantan
os fantasmas ben espantan
coa guitarra a improvisar
colombianos a trovar
uruguayos e chilenas
i en mexico as jaraneras
cunhas pequenas guitarras
as boas rimas agarran
con alegrias e penas

aos meus compas de oaxaca
varias decimas lles fixen
eles din que no se afligen
mentres toquen as jaranas
as suas terras lonxanas
están perto desta ria
doce de outubro maria
cantas cousas hoxe sinto
e con palabras eu pinto
as miserias deste dia

as pintoras e os poetas
muralistas e cantoras
o solpor e mais a aurora
o neruda con violeta
i entre tantos exiliados
zitarrosa coa maleta
a vallejo recitando
e ribera vai con frida
sementando novas vidas
con victor no seu arado

vigo 13-10-09

unhas palabras pola memoria
de federico garcia lorca e da guerra do 36

federico garcia lorca o home o poeta
o dramaturgo o musico e a sua memoria
voltaron a estar presente nestas semanas
nos medios de comunicación e na rua
cando se fixo unha tentativa frustrada
de atopar a sua tumba

a busqueda dos restos
do poeta asasinado polos fascistas
nas primeiras semanas da guerra non se puido facer
e agoras os seus sobriños e herdeiros
non o permitian pero buscando aos outros posibles
asasinados xunto ao poeta
tamen se buscaba a federico
un poeta maltratado polos dereitos legais
dos seus poucos familiares
contra os dereitos eticos de miles de persoas

o seu biografo i estudoso iam gibson a persoa
que mais tempo adicou a obra e vida do literato
lanza a consigna de que a recuperacion dos restos
do poeta pode ser un paso mui importante
para a reconciliacion dos dous bandos
estraño comentario cando os herdeiros do grupo
que deu o golpe de estado segue coas suas formas
antidemocraticas evitando que se faga xustiza
como os sobriños do poeta

e lorca claro que non é un morto mais
pero todos os desaparecidos teñen o mesmo dereito
ca el a ser atopados polos seus queridos
e o gasto de millons de euros nesta frustrada
e pouco calculada busqueda
foi un exceso dos nosos gobernantes

e ai están voces como a do seu biografo
pedindo un estudo riguroso para facer
outra tentativa de busqueda da sua tumba
a obra e a memoria do poeta están ben vivas
pero non podemos decir o mesmo da memoria
da guerra e da dictadura e da resistencia
e sigamos facendo memoria pois
a chamada guerra civil española non foi civil
nen so española que foi unha guerra dos fascistas
contra a democratica republica
e foi unha guerra cun grande compoñente
internacional durante o seu transcurso
e tamen na chamada postguerra
e os supostos democratas que venceron ao fascismo
alemán e italiano tiñan un compromiso de acabar
coa dictadura de franco que non cumpriron

desde aquí van unhas palabras
para o tamen poeta miguel hernandez
amigo de federico e asasinado polo franquismo
nunha prision poucos anos despois da guerra
outro dos posibles simbolos
dunha reconciliacion que non chegará

en oaxaca 1-10

a uxio novoneyra

da tua elexia é o tempo
compostela lugo e as campás do courel
camiño de volta aos eidos

en silencio acendin un lume por ti
ollando o lume lembrei os teus versos
e na compaña dos meus seguin calado
sentindo como se asaban as castañas

lume da morte e lume da vida
e as castañas sabiannos a terra
en silencio sain do silencio
e mañan recitarei versos por ti

en lugo o dia da tua non despedida
poucas voces foron capaces
de facer o coro na letania

galiza 11-99

este texto
esta publicado no libro colectivo
a porta verde do setimo andar
e foi musicado e cantado
por maría xosé lópez

na outra beira desta lingua de mar
en cangas divisase a fabrica de massó
a vella construccion e a sua torre
como unha torre civil como un templo
un templo do recente pasado
de traballo de riquezas e saqueos

a abandonada fabrica de massó
a cheminea e as outras construccions
cangas massó a terra o mar e a memoria
agora victimas de mais grandes saqueos
e baixo aos peiraos e collo o barco
o privado pero colectivo transporte
e ollo as desfeitas do corredor do morrazo
os recheos as fabricas os portos deportivos
os montes quiemados e pelados
e tantas e tantas batallas que perdimos
e ollo para atras de rande a toralla
e mellor non sigo non sigo

no salgueirón de cangas o recheo avanza
como unha lingua de escombros de destruccion
que trouxeron os camions que pisaron e pisan
os escombros da legalidade e as nosas vidas

na praia a poucos metros de nos
uns poucos corpos na area como autistas
e ao pe da cheminea apaño unhas moras
dunhas silveiras que teñen mais vida
que eses conflictivos e violentos pikoletos
e despidome dos compañeiros do foro social
das compas de galiza non se vende
e dos dous unicos mariñeiros que chegaron

hoxe perdimos outra batalla por massó
e imos coller o colectivo barco
e a vella cheminea da fabrica de cangas
mandanos unha forte aperta
para a cheminea da panificadora de vigo

mañan uns poucos repetirán
e outras coma hoxe nos
virán a dar un pequeno apoio

na ria 7-09