25-1-2010

gracias a la vida

gracias a la vida que me ha dado tanto
me dio un lucero que cuando lo abro
perfecto distingo lo negro del blanco
y en el alto cielo su fondo estrellado
y en las multitudes al hombre que yo amo

gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado el sonido y el abecedario
con el las palabras que pienso y declaro
madre amigo hermano y luz alumbrando
la ruta del alma del que estoy amando

gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado el oido que en todo su ancho
graba noche y dia grillos y canarios
martillos y urbinas ladridos y chubascos
y la voz tan tierna de mi bien amado

gracias a la vida que me ha dado tanto
me dio el corazon que agita su marco
cuando miro el fruto del cerebro humano
cuando miro el bueno tan lejos del malo
cuando miro el fondo de tus ojos claros

gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado la marcha de mis pies cansados
con ellos anduve ciudades y charcos
playas y desiertos montañas y llanos
y la casa tuya tu calle y tu patio

gracias a la vida que me ha dado tanto
me ha dado la risa y me ha dado el llanto
asi yo distingo dicha de quebranto
los dos materiales que forman mi canto
el canto de ustedes que es mi propio canto

gracias a la vida
que me ha dado tanto

violeta parra

canciones postumas 1967
trovadora folklorista e pintora chilena
esta canción foi a sua despedida

25-1-2010

palabras galeanas


palabras andantes palabras
o tempo perdido no tempo
o forno cocendo misterios
memoria en voces galeanas

mestiza america mestiza
un home cargado de abrazos
camiña entre historias de barro
fuxindo das propias mentiras

o vento en crise perde forza
e todas as mascaras arden
o mundo complicado baile
e os naufragos que por fin voltan

o forno perdido no tempo
memoria de andantes palabras
o tempo en voces galeanas
palabras cocendo misterios

para eduardo galeano
uruguayo cronista das americas


25-1-2010

a muller a illa e o deserto

a aminetu haidar

a muller e a illa
a illa e o deserto
o deserto e a muller
unha illa frente a un continente
unha pequena illa frente ao sahara
unha terra rodeada de mar
que se quere acercar ao inmenso deserto
so un momento e deixar que pase
esta inmensa muller a xuntarse cos seus fillos
a sua nai a sua familia e os seus amigos

unha muller expulsada da sua terra
o corpo debilitado
a cabeza forte
o corazon que se sae

un pobo golpeado
na sua propia terra
e en varios exilios
mais da metade dun pobo
expulsado da sua propia casa
en campos de refuxiadxs
no deserto do veciño pais
i esta muller soa
en folga de fame
no aeroporto dunha illa
un corazon que se sae

lariño

oaxaca 12-09
25-1-2010

palabras de ponchito

gracias amigo lariño
por los versos publicados
raro el camino trazado
yo me siento como un niño
gracias pues por tu cariño
que sorprendido me deja
sigo pues con mi madeja
y te pasaré mas versos
de mi pequeño universo
de esta desterrada abeja


gracias siete host colega
por hacer la arquitectura
la internete que locura
siete gracias por tu entrega
caminan verbas galegas
con palabras de oaxaca
paso corto de chamacas
las palabras envolventes
los poemas con su gente
vencerán a la calaca

oaxaca 1-10




































25-1-2010

antes del odio

Beso soy, sombra con sombra.
Beso, dolor con dolor,
por haberme enamorado,
corazón sin corazón,
de las cosas, del aliento
sin sombra de la creación
Sed con agua en la distancia,
pero sed alrededor.

Corazón en una copa
donde me lo bebo yo,
y no se lo bebe nadie,
nadie sabe su sabor.
Odio, vida: ¡cuánto odio
sólo por amor!

No es posible acariciarte
con las manos que me dio
el fuego de más deseo,
el ansio de más ardor.
Varias alas, varios vuelos
abaten en ellas hoy
hierros que cercan las venas
y las muerden con rencor.
Por amor, vida, abatido,
pájaro sin remisión.
Sólo por amor odiado.
Sólo por amor.

Amor, tu bóveda arriba
y no abajo siempre, amor,
sin otra luz que estas ansias,
sin otra iluminación.
Mírame aquí encadenado,
escupido, sin calor,
a los pies de la tiniebla
más súbita, más feroz,
comiendo paz y cuchillo
como buen trabajador
y a veces cuchillo sólo,
sólo por amor.

Todo lo que significa
golondrinas, ascensión,
claridad, anchura, aire,
decidido espacio, sol,
horizonte aleteante,
sepultado en un rincón.
Esperanza, mar, desierto,
sangre, monte rodador:
libertades de mi alma
clamorosas de pasión,
desfilando por mi cuerpo,
donde no se quedan, no,
pero donde se despliegan,
sólo por amor.

Porque dentro de la triste
guirnalda del eslabón,
del sabor a carcelero
constante, y a paredón,
y a precipicio en acecho,
alto, alegre, libre soy.
Alto, alegre, libre, libre,
sólo por amor.

No, no hay cárcel para el hombre.
No podrán atarme, no.
Este mundo de cadenas
me es pequeño y exterior.
¿Quién encierra una sonrisa?
¿Quién amuralla una voz?
A lo lejos tú, más sola
que la muerte, la una y yo.
A lo lejos tú, sintiendo
en tus brazos mi prisión:
en tus brazos donde late
la libertad de los dos.
Libre soy. Siénteme libre.
Sólo por amor.

miguel hernandez

poeta de orihuela dos anos trinta
activista republicano asasinado
nunha prision polo franquismo no 1942
de cancionero i romancero
de ausencias 1941
25-1-2010

el arado


Aprieto firme mi mano
y hundo el arado en la tierra
hace años que llevo en ella
como no estar agotado.

Vuelan mariposas, cantan grillos,
la piel se me pone negra
y el sol brilla, brilla y brilla.
El sudor me hace surcos
yo hago surcos a la tierra
sin parar.

Afirmo bien la esperanza
cuando pienso en la otra estrella,
nunca es tarde me dice ella
la paloma volará.

Vuelan mariposas, cantan grillos
la piel se me pone negra
y el sol brilla, brilla, brilla.

Y en la tarde cuando vuelvo
en el cielo apareciendo
una estrella.

Nunca es tarde me dice ella
la paloma volará, volará, volará
como yugo de apretado
tengo el puño esperanzado
porque todo cambiará

letra i musica de Victor Jara

do disco Víctor Jara 1966 trovador
folklorista i director  de teatro chileno

asasinado por Pinochet co golpe
de estado do 1973

24-1-2010

triadas de palabras

a tua man na miña

dez versos

e cinco rimas



esa palabra

no meu corpo

como labra



un papel en branco

pedeche formas e cores

a min so palabras



o teu nome maria

rima de pasado imperfecto

ou futuro condicional
24-1-2010

decimas para un continente

este meu cubano herrera
i este wilson argentino
defenden ben co seu trino
unha terra e outra terra
a illa e as pampas berran
por un mundo diferente
ai camiña tanta xente
dia e noite noite e dia
ai que longa travesia
buscando o seu continente

noutras terras do alen mar
decimas tamen se cantan
os fantasmas ben espantan
coa guitarra a improvisar
colombianos a trovar
uruguayos e chilenas
i en mexico as jaraneras
cunhas pequenas guitarras
as boas rimas agarran
con alegrias e penas

aos meus compas de oaxaca
varias decimas lles fixen
eles din que no se afligen
mentres toquen as jaranas
as suas terras lonxanas
están perto desta ria
doce de outubro maria
cantas cousas hoxe sinto
e con palabras eu pinto
as miserias deste dia

as pintoras e os poetas
muralistas e cantoras
o solpor e mais a aurora
o neruda con violeta
i entre tantos exiliados
zitarrosa coa maleta
a vallejo recitando
e ribera vai con frida
sementando novas vidas
con victor no seu arado

vigo 13-10-09
24-1-2010

voluntaria

como nun maldito canto
verso a verso sen palabras
vas enchendo o teu capacho
voluntaria de mougás

cando baixan as marés
pedra a pedra sen descanso
vas raspando mil mentiras
voluntaria de figueiras

    e pra rua tes que ir
    paso a paso reclamando
    o teu dereito a limpar
    de ribeire voluntaria

cando levantas os ollos
cabo a cabo pasan barcos
con chapapote asasino
de karnota voluntaria

nesta costa que xa é vosa
dia a dia dignidade
vai vencendo ao pesadelo
de muxia voluntaria

     e no traxe tes escrito
     letra a letra en chapapote
     con protesta e con promesa
     voluntaria nunca mais

                          4-03

24-1-2010

pola memoria de lorca

unhas palabras pola memoria
de federico garcia lorca e da guerra do 36

federico garcia lorca o home o poeta
o dramaturgo o musico e a sua memoria
voltaron a estar presente nestas semanas
nos medios de comunicación e na rua
cando se fixo unha tentativa frustrada
de atopar a sua tumba

a busqueda dos restos
do poeta asasinado polos fascistas
nas primeiras semanas da guerra non se puido facer
e agoras os seus sobriños e herdeiros
non o permitian pero buscando aos outros posibles
asasinados xunto ao poeta
tamen se buscaba a federico
un poeta maltratado polos dereitos legais
dos seus poucos familiares
contra os dereitos eticos de miles de persoas

o seu biografo i estudoso iam gibson a persoa
que mais tempo adicou a obra e vida do literato
lanza a consigna de que a recuperacion dos restos
do poeta pode ser un paso mui importante
para a reconciliacion dos dous bandos
estraño comentario cando os herdeiros do grupo
que deu o golpe de estado segue coas suas formas
antidemocraticas evitando que se faga xustiza
como os sobriños do poeta

e lorca claro que non é un morto mais
pero todos os desaparecidos teñen o mesmo dereito
ca el a ser atopados polos seus queridos
e o gasto de millons de euros nesta frustrada
e pouco calculada busqueda
foi un exceso dos nosos gobernantes

e ai están voces como a do seu biografo
pedindo un estudo riguroso para facer
outra tentativa de busqueda da sua tumba
a obra e a memoria do poeta están ben vivas
pero non podemos decir o mesmo da memoria
da guerra e da dictadura e da resistencia
e sigamos facendo memoria pois
a chamada guerra civil española non foi civil
nen so española que foi unha guerra dos fascistas
contra a democratica republica
e foi unha guerra cun grande compoñente
internacional durante o seu transcurso
e tamen na chamada postguerra
e os supostos democratas que venceron ao fascismo
alemán e italiano tiñan un compromiso de acabar
coa dictadura de franco que non cumpriron

desde aquí van unhas palabras
para o tamen poeta miguel hernandez
amigo de federico e asasinado polo franquismo
nunha prision poucos anos despois da guerra
outro dos posibles simbolos
dunha reconciliacion que non chegará

en oaxaca 1-10



Distribuir contido