Xaneiro 2013

31-1-2013

escaleiras a ningures




estas nove escaleiras
xa non levan a ningures
unha parede frustou
o que lles daba sentido
que uns baixaran
que outras subiran
e un grafiti completa
a surrealista estampa

nestas escaleiras
que non levan a ningures
sentome a ollar o mundo

lariño


30-1-2013

T033 mesa 5 seguinte




T034 mesa 3
B037 mesa 22
T033 mesa 5

leo na pantalla
e cada nova liña
de cifras e letras
é anunciada cun pitido
bastante estridente

as mesas son grises
e o lokal ben triste

a mesa o lugar do xantar
o espacio de traballo e de estudo
e agora o lugar onde che din
que é dificil moi dificil
que atopes un traballo

e nalguns hospitais
as pantallas e os sons
son semellantes

son grises as mesas
e o lokal e o parlamentiño
e o país unha desfeita

o cronista
29-1-2013

columpio a beira mar




no camiño dos piruchos
colga nunha vella xesta
improvisado un columpio

o triangulo rodea
ponlle marco a monteferro
coas nubes e a marea

no columpio falta brezo
que non tardará en chover
e hoxe apreta ben o vento

manolo pipas


28-1-2013

no medio da ria




o porto o peirao
o barco de pasaxe
parou a chuvia o sol sae
e no medio da ría eu só
na parte de arriba do barco

pero tampouco aquí
no medio e medio da ría
o meu pasado mais recente
asenta e atopa calma

lariño



27-1-2013

setimo andar presentacion




Presentación de 'Sétimo Andar',
número 7 dos Q de Vian Cadernos,
libro conmemorativo dos sete anos
de existencia do noso colectivo, A Porta Verde
do Sétimo Andar. Cun limiar que resume
estes sete anos de traxectoria, nel participan:
Iolanda Aldrei, Rosa Enríquez, Manolo Pipas,
Ramiro Vidal, Verónica Martínez, Alfonso
Láuzara, Miguel Ángel Alonso Diz,
Alberte Momán e Virgilio Liquito.
Con portada de Luz Beloso

Será o sábado 2 de febreiro,
ás nove da noite na Cova dos Ratos
rúa romil 3 vigo debaixo do Castro

A Porta Verde


26-1-2013

da fala e da escrita




alá polo país das nubes
os traballadores que restauran
o centro arqueoloxico de dainzú
falan a mesma lingua que o pobo
que levantou estas pedras
entre os altares e o palacio
as tumbas e o xogo de pelota
hai mil cincocentos anos

alá polo pais das nubes
na entrada de dainzú
hai un panel explicativo
en castelan zapoteco e inglés
pero ningun deles pode ler
na sua propia lingua
por culpa do malgoberno
que mal lles paga

imaxinemonos que dainzú
é o centro arqueóloxico do gaiás
coas tumbas dos mal-gobernantes
dentro de cento e pico de anos
imaxinemos os paneis
e os traballadores ….

acá no país da chuvia
mañán en compostela...

o cronista
25-1-2013

a vida dos reloxos de parede




A vida dos reloxios de parede,
pasa por unha fábrica de China,
unha tenda en occidente,
unha compra por un ansioso,
unha vida nunha casa cunha parede divisoria,
absurda, maciza,
na que pendurar reloxos,
na que pendurar o tempo e as vida,
paredes nas que pendurar o tempo mercado sen vida,
que vive dividida,
mirando un cuarto,
e sen sabelo,
dándolle o cú a outro.
Tic, tac, reloxo.
Salta da parede,
deixa de contar o tempo e camiña.
Toc, toc, a vida.
Tic, tac, reloxo.
Toc, toc, camiña.
Toc, toc, camiña,camiña,camiña,camiña camiña... 

iria bragado

poema do colectivo libro
dezaoito do circulo poetico aberto
lido onte no café de catro a catro
no evento comparte os teus poemas
por alfonso rodríguez cortizo ante a iria
presente nunha mesa que por unha baixa
laboral por falta de humanidade dos jefes
non puido recitar por se acaso...
a pesares de ter moi ben a gorxa
tamen recitaron carmeliña garcía
ruben de rosende e david medina


24-1-2013

parado nas escaleiras




como bo indixena
desta estraña terra
seica estou parado
nunhas escaleiras

nelas as veces paro e sento
a escribir algun poema
a cidade luces e sombras
as comedias as traxedias

seica estamos parados
nunhas escaleiras

lariño


23-1-2013

apuntes deste violento mundo




na noite deste mércores
escribo sobre o violento mundo
pero so unhas notas uns apuntes
que non vos quero lembrar demais
como tantas veces neste espacio
este mal tempo que herdamos
e o peor mundo que podemos deixar

francia de mision militar en mali
no sahara nunha das suas excolonias
con accions antiterroristas e limitadas
seica contra o radicalismo islamico
e españa dando o seu apoio loxistico
complice de todos eses asasinatos

contra a inseguridade e o crime
o exercito patrulla estes semanas
as ruas de ecatepec das miñas compas
nas aforas de cidade de mexico
o exercito que se creou supostamente
para a defensa ante o ataque doutro estado

e nas miñas ruas nas que escribo
desde este chamado primeiro mundo
cantas persoas pedindo esmola e cantas
buscando comida dentro dos contenedores

e segue o xuizo-farsa prestige-chapapote
que paren dunha vez e que paguen os culpables
ou é que van culpabilizar aos voluntarios !?

o cronista
21-1-2013

da vida da vivenda




hai parellas que empezan
a sua vida en común
nun pequeno piso

nesta pequena vivenda
naceron dous cativos
medraron xogaron soñaron
e cantas outras aventuras
e desventuras da vida
e agora qué !?

no cuarto esquerda
deste restaurado edificio
leva vivindo unha familia
uns poucos e moitos corentetres anos
tiveron duas fillas discutiron moito
pero ninguén levantóu unha man
veu o pai da aldea cando enviudou
e foi morrer logo de nacerlle un bisneto
nese cuarto esquerda da imaxe
e agora qué !?

a vivenda
é un espacio para vivir
e os bancos
para que eran para que son !?

o cronista
19-1-2013

solitario mayor y mala suerte




Mira que tiernos vienen por la calle,
Solitario Mayor y Mala Suerte,
mira las manos de él en de ella el talle,
mira los ojos de ella, como vacíos de ayer,
y de presente, llenos.

Mira como se agrandan las aceras
con todo ese despliegue de detalles,
mira como se apartan las miserias,
y observa bien como hacen en el aire,
un recuerdo de mar y noche abierta,
pleno.

Mira que no hay pintor que los recoja,
ni lluvia que asemeje su arco iris,
fíjate bien mujer, por si hay historias
que te eleven un tiempo los sentires,
o que te inunden desde la memoria,
hasta el que habita entre tus dos sutiles
senos.

Mira que tiernos vienen por la calle
Solitario Mayor y Mala Suerte,
mira las manos de él, en de ella el talle,
mira, en los ojos de ella, va un tenerle.

karel garcía

trovador cubano que actua
esta noite as once en vigo
contrabajo venezuela 82
e mañan estará as nove
no rincon dos artistas


19-1-2013

unha historia de sempre




café rañolas gondomar
á beira do río miñor o rañolas
e o pedriño aqueles rapaces
da noveliña de castelao
os dous de sempre
e nós a contar unha historia
de sempre de luces e sombras
humida e ventosa coma estes dias
e ás veces borrosa coma esta imaxe
que agardaba poemas e cancions
e borrosa como ás veces a memoria

unha viaxe ás comunidades
á beira do rio atoyac e o rio azul
nun altiplano nunha terra chá
debaixo dun grande cerro os xogos
co chamaco gaspar e a cativa sole
os xogos e os soños de sempre

unha viaxe á colectividade
unhas voltas polos saqueos
polas resistencias e revoltas

foi no café rañolas
unha historia de sempre
á beira do río miñor debaixo
da nai montaña galiñeiro

manolo pipas

polo recital con servando onte
a anxo e neves por abrir o espacio
a marta por manter a porta aberta
a todos os corazós que entrastes