unha noite logo dos titeres na rua do pracer catro chocolates e uns garabatos debuxos regaloume brezo mentres nós falabamos das nosas cousas trece lindos brezografos ficaron no caderno entre as follas dos meus versos e coplas
dias despois preguntamoslle pola imaxe e dinos brezo que é unha gaivota
un home sen recursos está pedindo na miña rua botolle unha moeda e pidolle permiso para facer unha foto e acepta se non sae a sua cara e ensinolle as duas que fixen
digolle que vou publicar unha acompañando a miña cronika e falamos un bo rato da crise e de cando viviamos moi ben el chegou da fría meseta vai a un comedor popular e á noite dorme nun albergue pero está de paso na cidade
español “sin” recursos pode parecer un texto racista polos seus rasgos el podia ser de calqueira outro pais europeo e xa o confundiron cos rumanos e hai moitos deste pais pedindo que unha forgoneta vai deixando nesta e noutras ruas do barrio e alguns son persoas lisiadas que se cadra trouxo algunha mafia do seu pais para que pidan na rua e explotalos como pasa noutras cidades
outr@s van por livre pero esas son outras historias
a chaira de oaxaca á beira do oceano pacifico no istmo de tehuantepec a terra dos pobos zapotecas ikoots ayuuks e mestizos
esta é a chaira do vento o vento que da vida e que trouxo as transnacionais eolicas que rouban e estragan esta rica rexion na que os compas se organizaron asamblea de pueblos indígenas del istmo en defensa de la tierra y el territorio
por oaxaca funcionando varios miles de muiños fertiles terras do istmo eles din que están retando pero ben que están roubando iberdrola con gamesa e fenosa con endesa como unha nova conquista e dos muiños as vistas deixan claro esta desfeita
estes dias foi agredido o noso compañeiro carlos bedxe da radio comunitaria totopo de juchitán pola defensa destes pobos terras e ventos
nalgunha ocasión coma na imaxe na chaira os ventos da resistencia tumbaron alguns muiños
manolo pipas
mais informacion nos espacios http://tierrayterritorio.wordpress.com/ zapateando.wordpress.com/2013/01/14/ reportando-estado-de-bedxe-compa- de-radio-totopo/
viaxe ao país das nubes recital de poemas e cancions nas terras da milpa e dos guaraches do paliacate e do pasamontañas
viaxe ao país do millo e dos frijoles ás terras do chile do cacao e do café viaxe ao país das nubes e do vento e dos ventos da resistencia
versos e recitado manolo pipas musicas e canto servando barreiro sobre os mestizos libros viaxe aos pais das nubes e a milpa e o paliacate ilustrados por eva castro e pedro currás
será debaixo do ameazado galiñeiro no café rañolas de gondomar na rua otero pedraio 5 o venres 18 de xaneiro as dez da noite lua crecente
foto na chaira do pais das nubes debaixo da serra atravesada á beria do oceano pacifico hai catro anos
ay hijo de la fortuna de tu cuba y de galicia del mar golpe y caricia e hijo también de la luna, nuestra tierra es solo una cos seus soños e feridas e apostache na partida coa voz e coa guitarra, apretada a tua chamarra sones avisos de vida
entre o caribe e a ría dalle yhosvany candela verso e guitarra por velas no teu barco de utopías, ai que digna travesía do turquino ao galiñeiro o corazón o primeiro compartes con todos nós, tantas as revolucións unha aperta compañeiro
manolo pipas
hijos de la fortuna e aviso de vida son discos de yhosvany palma a primeira decima foi escrita hai tempo entre a cantina candela e casa e a segunda onte no bar cabiria e recitada na húmida e cálida noite onde cantou o compañeiro cubano cun cuarteto ben salgado
mesa da cova dos ratos que agarda por un xantar non foi nas pasadas festas nen tampouco é familiar éste é o xantar da ría un papeo vexetal pola defensa do medio esta cova accion social xuntamonos nesta mesa do interior e o litoral entre barra e monteferro pola ría o persoal unha crema unha paella auga e viño castelán dunhas cepas de mencía que tiveron que emigrar e a tarta de galletas con natillas a fartar a mesa tamen escusa pra nos ver e conversar cada sabado segundo do mes tes este xantar
esta rua miña vai espertando ainda moi cedo sae da cama estira os seus moitos brazos e mete no corpo un vitrasa un atsa unha moto e uns carros
a rua que na noite algo descansou sempre polo dia ten mais traballo
mañán en compostela seica hai unha curiosa festa miraches? hai unha festa de vigo pero eu debo seguir atravesado nas travesas perto desta imaxe vai unha aperta compas emigradas desde o sur da cidade obreira