a serra e o home

quinto poema pola lingua

pasa o tempo do inverno
pasan ventos de silencio

chama o courel a uxío nononeyra
érguese un canto en toda a serra

e nevan sobre os teus cerros
uns longos días de inverno

xanelas abertas da mañan
ollos e olladas pousadas no val
berrando nomes que non están
e os meus ollos pousados no mar

pasan os dias do longo inverno
pasan e pasan ventos de silencio

courel dos tesos cumes que ollan de lonxe!
eiquí síntese ben o pouco que é un home...

eiquí síntese ben porque nos chama a morte !

.


.

graciñas mestre e amigo
do teu alunno de vigo
un frío dia de maio
como se fora inverno
e seguimos co traballo

na ria 2010

texto recitado onte en vigo
nun evento da mocidade
pola normalizacion lingüistica

vémonos o 17 en compostela