09-11-2012
testemuñas de pranto
Dos meus ollos de medo verten ríos de chuvia,do meu alento orfo foxen as musas todas,camiñan en ringleira espidas e caladas,as mesmas que roubaron as esencias da dozura.Quen che negou amor, as mantas do teu leito?Quen prantou no monte a arbre máis tristeira,que eu, terra amada,non souben darlle a saivapara que en mín, toda ela, poidera afondar?.Tan soio me deixaron testemuñas de pranto,un doloroso gris de cinsas namoradas,as mans ensanguentadas cos cravos da roseira,o corpo mutilado cos menceres da impotencia.tino bazdo disco cinsa namoradao trovador da guarda canta hoxe as dez e media da noite na casa gallardo no alto de puxeiros