argentina a 40 anos

escoito un jazz mestizo

un dúo de saxo tenor e piano

anónima e triste esta melodía

que me leva até a praza de maio

escribo no café da antiga prisión

neste marco con tan pouca memoria

irmánanse represaliados e asasinadas

das dictaduras coas súas longas sombras

e son corenta anos e son corenta

buenos aires ai que aire ti respiras?

entre o río da plata as chairas os andes...

argentina con tan pouca memoria ti camiñas!

pero os panos das mulleres

non esquecen tanta dor

ás nais ás avoas ás fillas...

poucos lles piden perdón

mentres segue a inxustiza

e aumenta a sen razón

moitas mulleres e homes

entre panos e cancións

de tierra de fuego a jujuy

non esquecen tanta dor

manolo pipas