cronikas de tempos de crise

Esta, niños, ciudad que veis ahora
a los vientos errantes ofrecida,
con blanca furia y llama dirigida
de otros tiempos cruel gobernadora,

rindió por fin su lanza retadora
y hoy yace en rota piedra convertida,
Nueva York, en el siglo conocida
por puta mucho más que por señora:

Aquí Broadway lució su rica empresa,
la Bolsa ó su griterío
y la virtud murió golpeada y presa.

Este desierto páramo sombrío
a guardar no alcanzó reliquia ilesa,
sino la sangre, enorme como un río.

nicolás guillén

poeta cubano de longo recorrido
de raices negras e internacionalista
moitas veces cantado entre quilapayún
inti illimani e pablo milanés
texto de la rueda dentada 1972

 

o solpor
deste sabado
como o mundo
cunhas nubes
moi escuras
que o deslucen

e din que estamos
xa no solpor
do noso consumista
decrepito mundo

deslucido
pero fermoso
solpor da imaxe

na ria

contan que na entrega

do pazo de meirás ao dictador

alá polos primeiros anos corenta

pazo mercado por suscripcion popular

pero por familias obrigadas a poñer os cartos

contan que nesta enesima entrega

dun espacio publico ou privado ao dictador

darredor do pazo habia moitas bandeiras

para crear o ambiente necesario

e logo do acto na mesma noite

desapareceron misteriosamente case todas


uns poucos dias despois nas casas dos arredores

empezaron a aparecer nos tendais das veciñas

bragas bermellas e marelas e das duas cores

que neses tempos de escasez non se podian

rexeitar unhas teas abandoadas


. . . . . .


levaba eu uns dias fora do país

e atopeino cheo de bandeiras bermellas e marelas

bandeiras de todos os tamaños posibles

nos balcons nos escaparates e nos mostradores

nos carros e no lombo da xente como capa

bandeiriñas na man dos nenos e pintadas na cara

e moitos ian con camisola bermella mais non marela

e ate as rapazas da panaderia e as camareiras do bar

ian coa camisola bermella como uniformadas

e eu frotaba os meus ollos e non entendia nada


unhas bandeiras eran co escudo postfranquista

outras co masacrado touro da festa irracional

e algunhas co escudo do dictador

e non atopei nengunha bandeiriña republicana

e eu seguia sen entender nada


oin varias veces que por iniciativa popular

pero alguen me dixo que pola dictadura dos medios ...

mentres que case na clandestinidade

se están a retirar moitos simbolos franquistas

como estes dias a cruz dos caidos no ferrol


as bandeiras do circo para o pobo

neste tempo de crise economica

e ainda mais crise social etica

crise de memoria...

a bandeira e as bragas

tempo ao tempo

o cronista a 11 de xullo