a coutada da familia
está a beira da estrada
e nela foron tirando lixo
nas últimas ducias anos
debaixo do carballo e das acacias
atopei once rodas de coche
unhas sobre a terra outras enterradas
e unha desfeita porta cristaleira
tres saquetes de escombros
zapatos trapos e ferros varios
vintetantas botellas de plástico
e bolsas en descomposición
tamén derivadas do petróleo
lixo que se nos clava moito máis
que os pinchos de silvas e acacias
unha pequena televisión
e un cativo boneco de trapo
cordas cables e cajetillas de tabaco
unha ducia de botellas de cristal
e a de ron aínda lle queda un vaso
incontables latas de cervexa e refrescos
as dos últimos anos de aluminio
e as máis vellas aínda de ferro
chatarra que se che desfai nas mans
como así se desfai a nosa sociedade
e boa parte do noso medio
no sobreiro