Maio 2021

nas costas do mediterráneo oriental
nese continente que chaman asia
e pegada a áfrica e perto de europa
unha pequena franxa de terra
está mui densamente poboada
sobre todo por indíxenas e mestizos
expulsados da súa matria

esta pequena franxa de terra

que chaman gaza de palestina
é masacrada polos poderosos
integristas e fundamentalistas de israel
co apoio do imperio yanki
e a complicidade deste reino
e de medio mundo

da ocupada cisxordania
onde as palestinas viven en apartheid
os hipócritas medios falan de guerra
civil de baixa intensidade 
e de linchamentos dos dous bandos
pero dos moitos golpeados e mortos
palestinos non se sabe o número

guerra ocupación
masacres xenocidio...
é o que práctica israel
desde hai ducias de anos
e estas semanas palestina
está a sofrir outro tráxico golpe

Nas paredes escribiran mortos .
O vento trae maquinarias. Sorte
de ríos amarelos ven parar ás nosas mans
atraio, quizais, malos destinos
pois abrazo morte, toda morte.
Ríos pesados de baleas
confonden os pasos que avanzamos.
E calo.

Ríos, ríos, só auga, coma ríos
sucesos acontecidos, contidos acenos
que desatamos , ríos que se desfollan.

¿Cando hemos desaparecer, cariño?
Fundida a confusión,  ¡como agradezo! 
Estufas tiran linguas
abrasadoras para cazarme.
E non se atrapan
reflexos das luces nos peiraos,
ás noites
cando eles dormen.

xela arias

do libro do 7º festival
da poesia en porriño 87

indíxenas misak en colombia
foron desde as súas comunidades
á cidade de bogotá para derrubar
na porta da universidade
a estatua dun conquistador

os descendentes dese asasino
son alguns dos que aínda hoxe
esquilman e matan nese país
e os mortos das xustas

protestas destes días
as indixenas e os mestizos
son os descendentes
dos que quixeron conquistar

un veleiro pola vida  
de chiapas até europa
coa súa zapatista tropa
zarpóu de isla mujeres,
queren facer os deberes
catro dous un comisión  
avanza a navegación 
con palabras transparentes,
por un mundo diferente
con indíxena paixón 

veterano este veleiro
de vintecatro de eslora
e de incontables auroras
cento e pico anos de ventos,
ten que vir un novo tempo
que o planeta basta dixo,
de tripulación son cinco
sete son @s combidados
o rumbo está ben trazado
polas compas e o durito

pola vida un veleiro
que lle chaman a montaña
con indíxenas entrañas
zapatistas mariñeiros

seguide a travesia en
enlacezapatista.ezln

manolo pipas

coa declaración pola vida
desde a montaña e selva chiapaneca
zarpóu un veleiro zapatista
levando a deusa ixchel por bandeira

as mesoamericanas indíxenas
queren chegar ás terras europeas
para devolvernos a visita
entrando por unha ría galega

manolo pipas