Xaneiro 2014

       a cofi e ramiro e toda a banda

a casa tomada está á beira
dunhas vías que antes eran da tribo
e por elas chegamos os do sur
nós viñamos falando de tantos mundos
de terras músicas e festas e doutras voces
e mans amigas que non puderon vir
e platicando con outra compa que baixou
nas mesmas vías pero que non puido ficar

abriu a porta da casa tomada claudia
e ramiro e alfonso do verde sétimo andar
contaron do colectivo e logo recitaron
a casa tomada nave alugada está mui fría
e alberte e verónica compartiron os primeiros
poemas que case sempre son os máis difíciles
e ao final non non vimos e van unhas apertas
sonaron as buguinas grandes caracolas do océano
nos beizos de xośe do mar e alfonso do faro
como chamando a unha xuntanza de poetas
e eles mesmos botaron os seus salgados versos

iolanda que se perdeu oiu as caracolas
ela que se despista nas cidades porque ven
da terra verde xa deu coa casa e tamén recitou
marta buscouse os días antes do recital
pero sabe que na palestra se vai atopar
aínda lonxe das suas pedras do freixo
maría das reigadas recitou os seus poemas
das últimas fragas atlánticas do río eo
e tamén presentou algunhas destas vías
regalándolle o título do libro de lino a iolanda
e os dous quedaron contentos de compartir

e fostes algunhas ricas voces máis
pero non me deu para máis a pluma
o mencer a porta a nave e as vías
pero outra voz pode completar a crónika

no mencer perto de casa e vías
o cronista

nesta casa á beira destas vias no decimo
aniversario da revolucion zapatista
lembro o encontro da digna rabia

no autitorio da universidade da terra
a via campesina pues labregos contadinas
binni-hualadxi pageses a'tel-winik agrotis
camponesas .... e volto lembrar ao sureño compa
que se nos presentou como labrego do mundo
e as vias campesinas eran as calzadas romanas
os camiños dos quechuas e tantas outras vias
de puras pedras terra e area que foron empregados
para camiños posteriores e para estradas actuais
pero algunhas calzadas ainda seguen sendo utilizadas
sen que a reformaran nestes centos ou miles de anos
como na galiza en oaxaca ou no perú
e outras foron absorvidas polo bosque mediterraneo
a jungla bengalí e a selva yucateca
e nos ainda camiñamos por vias campesinas pues
vias ecoloxicas ou de permacultura dirán agora
camiños comunitarios da terra nai sen mais 
e un mestizo compañeiro da via campesina
camiña con relajo con sombreiro
de palma e paliacate verde
a terra para quen a traballa
e a terra para quen a respeta 

chiapas xaneiro 2009
do libro a milpa e o paliacate

o temporal do mar
rachou a pedra de abalar

e días atrás un raio
coa axuda da abandonada
instalación electrica
queimou o templo católico
da virxe da barca de muxía

chorase a virxe e a barca
e chorase a deusa do mar
e tamén a pedra de abalar

non hai lugar de culto
máis fermoso e con máis sentido
que unha rompente ou que un outeiro
co altar das propias pedras da natureza

lariño

esta parede
non ten nada especial
é unha vulgar parede
nunha praza interior
dun baixo para ser alugado
e os balonazos nada poden romper

xogade rapaces xogade
ir contra as normas e as proibicions
moitas veces é necesario e da gosto

o cronista

deixei o banco e a fonte
e seguín a camiñar
mollado o bosque e o pazo
os xardíns e o seu pombal

e o auditorio de castrelos
un requiem debía tocar
pola acacia que tirou
este último temporal

lariño