Maio 2010

18-5-2010

a galopar

cancion e cuarto poema da memoria
da guerra

las tierras, las tierras, las tierras de españa
las grandes, las solas, desiertas llanuras,
galopa, caballo cuatralbo,
jinete del pueblo
al sol y a la luna

a galopar
a galopar
hasta enterrarlos en el mar!
a corazón suenan, resuenan, resuenan
las tierras de españa, en las herraduras

galopa, jinete del pueblo
caballo de espuma
!a galopar
a galopar
hasta enterrarlos en el mar!

nadie, nadie, nadie, que enfrente no hay nadie,
que es nadie la muerte si va en tu montura,
galopa, caballo cuatralbo,
jinete del pueblo
que la tierra es tuya

!a galopar
a galopar
hasta enterrarlos en el mar!

rafael alberti – paco ibañez

texto do poeta da xeracion do 27
e musica guitarra e cascada voz do veterano
trovador que mañan estará en vigo
no vello teatro garcia barbón
no tradicional concerto pola republica
18-5-2010

coplas do 17 de maio

somos unha somos dúas
somos mil e por cincoenta
viñemos a compostela
a cantarlles as coarenta

ai feijoo que fas aquí
ti queres ser de madrí

o galego que non fala
na lingua da súa terra
como xa dixo o poeta
non é merecente dela

a cantos consideramos
galiza a nosa nazón
gobernantes renegados
han partirios o corazón

viñemos desde o condado
a dicirlle a quen se esconde
presumimos de galegos
e queremos que se note
..............

túa nai e maila miña
sempre falaron galego
loitaremos pola lingua
para que chegue aos seus netos

galego aquí falámolo nós
galego aquí faládelo vós
e berramos nós e berrades vós
galiza que si e feijoo que non

non queremos so un dia
para adicarllo as letras
o galego a nosa lingua
na galiza será eterna

breixo xan e marixiña
falade sempre en galego
e, a quen non vos responda
mandadelo ao padornelo

estes fissnos do pp
na xunta desgobernando
que nos queren impoñer
o yes berigüey fandango

nai e siñora, galiza
en galego, onte e agora
o galego, a miña fala
na galiza a todas horas

tensia cantarela maio 2010

coplas repartidas onte
na manifestacion en compostela
17-5-2010

as linguas e os pobos

oitavo poema polas linguas


 

mixtecas ñuu savi pobo da chuvia
huaves mero ikoots o verdadeiro nós
chontales lajl pima os que somos irmáns
mazatecos chjota énna xente que fala a nosa palabra

zapotecas ben´zaa xentes das nubes
chochos rru ngigua xente de idioma
triquis yi ni´nanj ni´ïnj xente da lingua completa
chatinos ne´cha cña xente das palabras que traballan

amuzgas tzjon noan pobo de fiadoras
chinantecos dzä jmiih xente dunha mesma palabra
cuicatecas y´an yivacu xente da casa do cerro
mixes ayuuk ja´ay xente da palabra sagrada
…...

a primeira palabra é en mexicano
moitas veces de orixe nahuatl
a lingua dos mexicas chamados aztecas
e a segunda é na lingua do propio pobo

culturas de oaxaca
pobos da terra e da palabra

oaxaca-galiza 2010

17-5-2010

miña amiga da meseta

setimo poema pola lingua

a miña lingua
miña amiga da meseta
a lingua coa que che falo
é humida como a tua
pero a miña fala
deste o pais da chuvia
é ainda mais humida que a tua
e mais humida e salgada
é a lingua e a fala
dos que camiñamos a beira das rias

na ria 15-5-10

16-5-2010

dezasete de maio

sexto poema pola lingua



dia das letras galegas

letras galegas

galegas

ai novoneyra



dia das letras galegas

dia das letras

dia

ai rosalia



entre a costa e as serras

entre rosalia e novoneyra

a matria que se nos nega



dezasete de maio

todos os dias dezasete

e maios todo o ano



para a loita este dia

ai tan cheo de mentiras

todos os dias en galego

e mais nada e nada menos



galiza

16 maio do 2010







16-5-2010

anonimo titiriteiro

no centrico paseo vigués
un vello escocés cos seus títeres
e a sua man move un arco
que move o arco do seu moneco
violinista que non para de tocar
instrumentais e agora a guantanamera
que nos moven a alguns a sua beira

no decorado unha aldea e montañas
outro moneco sentado e un can
acompañan a musica coa man e a cabeza
mentres outro can non imaxinario
dorme xunto ao anonimo titiriteiro

na caixa do pequeno violin
leo a palabra gracias e deixo
a miña moeda e agradecemento
e xa vai nacendo este pequeno poema


vigo na rua do non
republicano 15-5-10

posdata
e este mercores bota a andar
o festival titiriteiro redondelán
e se os ventos nos son propicios
ai nos vemos pra escribir uns versos
15-5-2010

a serra e o home

quinto poema pola lingua

pasa o tempo do inverno
pasan ventos de silencio

chama o courel a uxío nononeyra
érguese un canto en toda a serra

e nevan sobre os teus cerros
uns longos días de inverno

xanelas abertas da mañan
ollos e olladas pousadas no val
berrando nomes que non están
e os meus ollos pousados no mar

pasan os dias do longo inverno
pasan e pasan ventos de silencio

courel dos tesos cumes que ollan de lonxe!
eiquí síntese ben o pouco que é un home...

eiquí síntese ben porque nos chama a morte !

.


.

graciñas mestre e amigo
do teu alunno de vigo
un frío dia de maio
como se fora inverno
e seguimos co traballo

na ria 2010

texto recitado onte en vigo
nun evento da mocidade
pola normalizacion lingüistica

vémonos o 17 en compostela

15-5-2010

versos do poeta do courel

poemas de uxio novoneyra

cuartos poemas pola lingua


DO COUREL A COMPOSTELA

Os que asi nos tein so tein noso os noso nomes no censo
que hastra o noso suor sin alento se perde na terra

GALICIA, será a miña xeracion quen te salve?
Irei un dia do courel a compostela por terras libradas?

Non, a forza do noso amor non pode ser inutle!

                                                                        1957


A ROSALÍA

Solo da terra.

            Poden inseguranza e desamparo
i acólleste ós bes certos:
a casa!
           o val !
                      a patria homilde!
Nosa patria pola que ti chameas furando a noite!




Eu non podo esquecer

Eu non podo esquecer que estou emprazado
máis déixome en libertá
sin forzalos soños a morrer nin levalos a postra pra gardarme

       Son o home que pode e atura ser home
i, anque sei que non teño máis que esta vida
teimo algo que desminta a seguranza de que todo está perdido

                                                                                           1959

uxio novoneyra

poemas do libro tempo de elexía


14-5-2010

poemiña pola via rapida

breve poema para a longa ancha e elevada via

rapida do morraso



decian os medicos hai uns cen anos

que ir en carro a mais de trinta cinco

kilometros por hora

era malo para a saude



e tiñan razon pois



14-5-20
13-5-2010

entre rosalía e novoneyra

terceiro poema pola lingua




entre rosalía e nononeyra

un tempo de loita pola lingua e a cultura

un tempo de letras galegas

tempo das follas novas e dos eidos


hai corenta e sete anos

un dezasete do mes de maio

cumprianse cen anos da publicacion

dos cantares gallegos de rosalia de castro

libro de raiz oral e base da nosa cultura escrita

e este dia foi declarado polos intelectuais

na clandestinidade da dictadura

como o dia das letras galegas

e hoxe os fillos e netos politicos

daqueles fascistas ai seguen golpeando

a nosa lingua e a nosa cultura



rosalia e nononeyra

duas frondosas arbores de poesia

rosalia a poeta popular e a poeta do pobo

novoneyra o poeta do pobo

pero pouco coñecido

o poeta da terra e o poeta social

silenciado polo poder nestes anos



vigo 12-5-10
13-5-2010

poemas de rosalía

segundos poemas pola lingua

¿Que pasa ó redor de min ?


¿Que pasa ó redor de min ?
¿Que me pasa que eu non sei ?
Teño medo dunha cousa
que vive e que non se ve.
Teño medo a desgracia traidora
que ven, e que nunca se sabe ónde ven

!Mar! Cas tuas augas sin fondo

!Mar! Cas tuas augas sin fondo,
!Ceo! Coa tua immnensidá,
o fantasma que me aterra
axudademe a enterrar

É Máis grande que todos vos
e que todos pode máis …
cun pe posto onde bailan os astros
i outro onde a cova me fan

Impracabre, burlón e sañudo,
diante de min sempre vai,
i amenaza perseguirme
hastra a mesma eternidá

rosalía de castro

do libro follas novas 1880


11-5-2010

a cruz os paseos e o xenocidio

terceiro poema da memoria da guerra



no castro segue ergueita unha gran cruz

pequena copia do mausoleo de madrid

do chamado valle de los caidos

e o monte castro e as familias dos asasinados

reclaman unha pequena e serodia xustiza

que non é unha vinganza

o monumento dos asasinos debe cair

e algo tamen debemos facer

cos dous soldados ao pe das escaleiras

que coidan do monumento frankista


as letras de metal

cos nomes dos mortos fascistas

por fin son retiradas das igrexas

pero grabado no granito segue

desafiante o nome do lider falangista



un paseo outro paseo

que fermosa e insultante

palabra para tantos crimes



e din que na galiza non houbo guerra

acá houbo algo moito peor

houbo un silenciado xenocidio

durante ducias de anos



do castro ao casco vello

vigo 10-5-10