Maio 2010

11-5-2010

a razon e a forza do 36

segundo poema da memoria da guerra

unha meniña curiosa cando ollaba pra unha igrexa
preguntabame quen eran os presentes nesas letras

rodeando unha gran cruz trinta nomes florecian
pero un deles destacaba pra manter a xerarquia

pra contestar a rapaza non sabia como entrar
pero ela non agardoue voltou a preguntar

son os cregos que pasaron por ese gran santuario
ou son os papas que houbo no lonxano vaticano?

non meniña esa xente pouco ten que ver con eles
outros dirán o contrario hai que lio cos presentes

eses nomes son os mortos do bando do vencedor
na guerra do trinteseis que sofriron meus avos

pero os nomes dos vencidos que silenciou o poder
seguirán vivos no pobo que non os vai esquecer

coa razon da sua forza de pistolas e cañons
unha xente revelouse contra as forzas da razon

meus avos que en paz vivían mais sofrindo ó seu patron
obrigados van loitar contra as forzas do terror

tamen tiña a resistencia algun que outro cañon
i esta guerra alongouse alongouse a destruccion

e nos libros foi chamada guerra civil española
mais de estados e nacions viñan xentes con pistolas

eran poucas e cativas as axudas da razon
pero as outras xa soltaban moitas bombas dos avions

case tres anos de guerra que non trouxeron a paz
i eses nomes ben gravados tristemente o van lembrar

e pra rematar che digo que todos moito perdimos
pero as xentes que venceron seguen hoxe dirixindo


manolo pipas
casco vello de vigo 2-98


do libro marzo abril
e outros naufraxios 09
09-5-2010

historias do chapapote 1


a tod@s os chapapoteiros
e especialmente aos que limparon
ao marxe do mal goberno
aos que denuncian e respetan o mar e a terra

aos compañeiros e amigas
que seguen na resistencia pola costa
contra os novos malgobernos





nestes dias outra gran mancha
está a estragar o golfo de mexico
xunto a desembocadura do misissipi
e falase dun desastre natural
cando é un delito case igual de grave
uns pozos en malas condicions
que uns barcos como o prestige

os poemas deste posible libro inedito
irán aparecendo neste espacio
pouco o pouco cando dispoñan as marés


pasou algun tempo

pasaron sete anos e medio
é tempo de dar outra vez a cara
compartir outra vez os versos
os poucos poemas que publiquei
e alguns mais que din recitado
contar en poemas como o vivin
cos textos daqueles anos
e cos versos que foron saindo
nos ultimos meses coa memoria

vigo 4-2010



todo empezou

todo empezou
un posible luns ao sol
cando dun porto maldito
do norte de europa
partia unha maldita carga
nun vello e maldito barco
na sua derradeira
e mais maldita travesia

europa 11-2002



unha nova data

13 de novembro do 2002
unha nova data
como calquera outra
baixo un novo temporal
un novo barco
como calquera outro
baixo as mesmas ilegalidades
unha nova carga
pero ainda mais perigosa
a mesma catastrofe    multiplicada
o mesmo delito     multiplicado
a mesma incompetencia   multiplicada
e unha nova deixadez
e a mesma prepotencia
a mesma mentira multiplicada
unha inmensa falta de etica

unha impotencia
e unha nova resposta
unha nova dignidade
un novo
nunca mais

galiza 12-02


o chapapote

o chapapote
foi unha palabra nova para min
na nosa ria era ben coñecido
pero lle chamabamos piche

houbo alguns petroleiros antes
que deixaron a sua pegada de morte
nas nosas costas
e outros descoñecidos barcos
que diante nosa
limpaban os seus tanques

lembro de cativo
manchar os meus pes na praia
dese piche chapapote

vigo 11-02


tóxico

o chapapote é toxico
temos infectada a pel
os ollos o nariz os pulmons
e as veces tamen temos infectadas
as neuronas e os pensamentos

e terei que vivir
co chapapote durante anos
será o meu odiado compañeiro
será a miña defensa
e a miña arma arroxadiza
este fillo do petroleo
será a miña segunda pel

mougás-karnota   12-02



corpos anonimos

como nunha maldita obra de teatro
cada voluntario cobre o seu corpo
e so deixa ver os seus ollos
muitas veces ao traverso das gafas

eu que fun dos ultimos en chegar
aki non coñezo a ninguen
e faise mui difícil falar
entre mascarillas
xa manchadas de chapapote

cando rematamos a xornada
pouco a pouco sacamos os disfraces
e descobro a un amigo que non via en anos
recoñezo ao repartidor de refrescos do barrio
e alguen que me di que unha vez
me escoitou recitar uns versos

mougás 12-02

os seguintes poemas
cando dispoñan ventos e marés

07-5-2010

adagio en mi pais

En mi país, qué tristeza,
la pobreza y el rencor.
Dice mi padre que ya llegará
desde el fondo del tiempo otro tiempo
y me dice que el sol brillará
sobre un pueblo que él sueña
labrando su verde solar.
En mi país, qué tristeza,
la pobreza y el rencor.

Tú no pediste la guerra,
madre tierra, yo lo sé.
Dice mi padre que un solo traidor
puede con mil valientes;
él siente que el pueblo en su inmenso dolor
hoy se niega a beber en la fuente
clara del honor.

Tú no pediste la guerra,
madre tierra, yo lo sé.

En mi país somos duros,
el futuro lo dirá.
Canta mi pueblo una canción de paz.
Detrás de cada puerta
está alerta mi pueblo,
y ya nadie podrá
silenciar su canción
y mañana también cantará.
En mi país somos duros,
el futuro lo dirá.

En mi país, qué tibieza
cuando empieza a amanecer.
Dice mi pueblo que puede leer
en su mano de obrero el destino
y que no hay adivino ni rey
que le pueda marcar el camino
que va a recorrer.
En mi país, qué tibieza
cuando empieza a amanecer.

En mi país somos miles y miles
de lágrimas y de fusiles,
un puño y un canto vibrante,
una llama encendida, un gigante
que grita: ¡Adelante... adelante...!

Solo
En mi país brillará,
yo lo sé,
el sol del pueblo arderá
nuevamente, alumbrando mi tierra.

alfredo zitarrosa

cantor da pampa uruguaya
compositor e interprete de milongas
zambas candombes chamarritas …
e todos os dias son bos
para lembrar ao mestre zitarrosa

05-5-2010

por oaxaca atenco e chiapas

oaxaca atenco e chiapas

resistencias indíxenas golpeadas pola represión
Oaxaca e Chiapas son dous estados
maioritariamente indíxenasno sul da república
mexicana á beira do oceano pacífico e Atenco
é unha poboación próxima á cidade de mexico,
estes son tres dos lugares coas mellores propostas
comunitarias deste país e tamén as rexións
máis golpeadas polos gobernos,os paramilitares,
os narcos, as multinacionais,mineiras, farmacéuticas
e de falsas enerxías sustentables ...

Oaxaca e Chiapas son dúas das rexións
máis ricas da república e cos maiores índices
de explotación e pobreza...



Oaxaca

O pasado dia 27 de abril na rexión triqui do estado de Oaxaca unha caravana de varias camionetas que saiu da capital de Oaxaca con defensores, observadores de dereitos humanos, medios libres de méxico e doutros países que quería entrar nunha zona de conflicto foi balaceada polos paramilitares afíns ao goberno do PRI do estado que tiñan sitiada a poboación de copala que no 2007 se declarou municipio autónomo,o resultado foron dous mortos, seis desaparecidos e acosados durante varios días e varios feridos de bala, a oaxaqueña defensora de dereitos indixenas Bety Cariño foi asasinada igual que o observador de dereitos humanos Jyri Jaakkola de Finlandia,que se suman a outros dezasete asasinados desde novembro do 09. Durante estes días producíronse en méxico e noutros paises diversos actos de denuncia pública destes crimes e da impunidade dos culpables doutros asaninatos nos ultimos anos.
En xullo hai eleccións estatais e o ilexítimo e represor gobernador que fuxira da rexión na revolta pacífica do 2006 e que voltou ao poder con vintetantos asasinados, máis de douscentos presos e un número descoñecido de desaparecidos ameaza con deixar o cargo con mais sangue

Atenco

Esta pequena poboación ao este de méxico distrito federal ten unha historia de desobediencia civil pacífica que venceu o macroproxecto do goberno federal de facer nas suas terras. O tres e catro de maio do 2006 esta poboación e o movimento de la otra campaña de inspiración zapatista do que formaban parte foron brutalmente represaliados polos gobernos federal do PAN, estatal do PRI e local do PRD cun saldo de dous asasinados, douscentos presxs, cincoenta violacións e centos de golpeados, catro anos despois seguen no penal de el molino de flores nove veciños de atenco cunha sentencia de trinta e un anos, e tres compañeiros do frente en defensa de la tierra están nunha prisión de máxima seguridade, héctor e felipe con sesenta e sete anos de condea e nacho sentenciado a cento doce anos de prisión por defender pacficamente a sua terra pero con delitos inventados. No penal de el molino segue un plantón ou campamento de apoio e denuncia con compas de la otra campaña desde hai catro anos.

Chiapas

Os municipios autonomos zapatistas desde o levantamento indíxena do ano 1994 son un exemplo para México e o mundo, un exemplo de comunalidade que molesta as estructuras do neoliberalismo e dos seus aparatos gubernamentais. O estado de Chiapas a dia de hoxe segue incrementando a súa militarización e a violación de dereitos humanos e a impunidade non para. Este verán é posible que saia unha caravana de observacion a territorios zapatistas.A pesares das agresións o camiño da autonomia segue adiante nos municipios autonomos chiapanecos

Desde o colectivo fugaemrede chamamos a denuncia
destes feitos e a solidariedade con Oaxaca Atenco
Chiapas e todas as resistencias
do outro México e do mundo.

Concentracion hoxe mercores 5 as 19.30
no marco-antigos xulgados de vigo

fugaemrede maio 2010





http://kaosenlared.net/oaxaca

http://atencofpdt.blogspot.com

http://contralarepresion.wordpress.com/2009/09/27/

lista-de-presos-politicos-de-la–otra-campana

http://enlacezapatista.ezln.org.m
04-5-2010

oaxaca atenco chiapas

a terra e a comunidade

indixenas e mestizos

con formas vellas e novas



.

comunalidade coa terra

a montaña e a chaira

a selva e os altos



o millo e os frijoles

as marchas e as barrikadas

o machete e o paliacate



a milpa e o pasamontañas

a caracola e a asamblea

a ceiba e os guaraches



os penais e os plantons

o sombreiro e a memoria

o lume a lua e o tempo



.



.



.



.



..



.





.



.



oaxaca atenco chiapas

a resistencia do outro mexico

pobos da terra da palabra



vigo 4-5-10



mañan no marco de vigo as sete

e media hai unha concentracion

por estas resistencias irmans
04-5-2010

atenco y sus presos

pequeñas historias de una gran lucha

lugar del agua atenco
junto al lago de texcoco
del lago queda bien poco
i a atenco lo quieren muerto

esta tierra no se vende
que no se vende a una madre
gritan las comunidades
no golpeen a esta gente

el abogado está preso
y es dificil de creer
para que sirve la lei
se preguntan en atenco

dos hijos tiene leonor
que le robó la justicia
es pequeña su sonrisa
y esconde un grande dolor
….

que no se vende este suelo
dice quien tierra no tiene
felipe aprieta los dientes
por sus abuelos y sus nietos

el chichito que levanta
el machete por su abuelo
con paliacate y sombrero
va su grito de esperanza

diego minas
atenco mayo 2010


hace cuatro años el pueblo atenco
en el valle de mexico y la otra campaña
sufrieron una brutal represion
y doce compañeros aun siguen presos,

la foto es en el planton
del penal de santiaguito en mayo 07

03-5-2010

nacho de atenco

ignacio del altiplano

te llaman nacho del valle
ignacio del altiplano
no te puedo dar la mano
aun que de ti cerca me halle

tus manos de compañero
con tus ojos secuestradas
tu razon nunca callada
ay vuela con tu sombrero



la razón va en tantas manos
de machetes campesinos
que no retan al destino
no quieren herir a hermanos

y el paliacate que vuela
con la hojas del maiz
otra tierra otro pais
otros nietos y abuelas

atenco en el altiplano
chiapas selva y montaña
ninguna tierra es extraña
los corazones hermanos

diego minas
ciudad de mexico mayo 2010
a cuatro años de la brutal represión






























01-5-2010

memoria dun fuxido

primeiro poema da memoria da guerra


a manuel gonzalez o fresco

o fresco vai pro monte
pretende resistir
o pobo baixa os ollos
calando o seu sentir


alguns cruzan a raia
e xa non voltarán
queren borrar seis anos
nen con sangue será

nos montes que el coñece
debe vivir fuxido
e vai collemdo forma
un diario convencido

alguns hoxe lle axudan
mañan unha traicion
e logo serán balas
buscando un corazon

a morte presentida
vai pechar o seu libro
a lenda vai medrando
memoria dun fuxido

manolo pipas

texto publicado no libro
a porta verde do sétimo andar
e recitado onte en vigo
nun evento pola memoria
do xenocidio galego
durante a guerra e a dictadura

e que adaptado foi cantado

e grabado por marful

 

01-5-2010

cantiga de trabalho

cava a cova cavador
faz o sangue do suor
o capataz é o chicote
que ris-ca a dor

á noitinha a noite é un rosario
á noitinha o corpo é un calvario
a gente nem pode andar
á noitinha a noite é un rosario
á noitinha o corpo é un calvario
e o coraçao fica tan pequeninho
á noite

lança a rede, pescador
puxa, puxa, pescador
o peixe brilha mas quem ganha
é o ar-mador

á noitinha o cheiro a maresia
á noitinha nasce o nosso dia
os barcos lá vao p'ro mar
á noitinha o cheiro a maresia
á noitinha nasce o nosso dia
igual a um grito de força e de agonia
á noite

força, força, estivador
verga o lombo, estivador
toda a vida mourejando
o esti-vador

á noitinha o frio cae e gela
á noitinha a angustia que aperta
o cansaço cae em manto
á noitinha o frio cae e gela
á noitinha a angustia que aperta
como um nó de sangue e de lágrimas
á noite

cava a cova, cavador
puxa a rede, pescador
verga o lombo, estivador
todo o dia, em cada dia
traba-lhador

a dor é igual por todas estas maos
no calor da lupa forja-se a uniao
ouve-se nascer a esp'rança
a dor é igual por todas estas maos
no calor da lupa forja-se a uniao
rebenta a fúria de esmagar as cadeias
p'ra sempre

josé mário branco