Xuño 2020

solsticio de verán
noite das fogueiras
pero mellor sen lumes
mentres as inxustizas
seguen a queimarnos 

ese virus non se ve
e por iso poñemos
as mascarillas tapando
os narices e as bocas

pero hai algo moito máis
grave que o corona-virus
que non se quere ver
polos que tapan os ollos
algo do que non se quere oir
polos que tapan os ouvidos
sen necesidade de máis
grandes mascaradas
os estragos da nosa sociedade
de cousas de mínimo uso
consumidas sen sentido
e tiradas por todas partes

din que mañán
é solsticio de verán

a vella ponte de granito deixamos
cos seus fantasmas do medievo
e da guerra do trinteseis
e seguimos camiñando
sobre unha ponte de madeira
de non sabemos que árbores
cruzando o chamado río lagares
debaixo dun grandote chopo 
que tamén saúda aos camiñantes

sen apertas e sen bicos   
vin a unha amiga onte
e falamos de vagar
do virus a vida e a morte
cada un cos seus pantasmas
se cadra non pasóu lonxe
moita xente conta o mesmo
de este a oeste de sur a norte
calquer día isto reventa
non estamos para flores
sen despedirse dos seus
as familias que se rompen

uns manteñen as distancias
outros tentan os rebrotes
chegóu xente da meseta
sen permiso nos seus coches
dime ela que os viu nas praias
confirmados os rumores
entre o dereito e o deber
non hai memoria das mortes
e os virus coma sempre
golpean á xente máis pobre
os invisibles contaxios
que eles baixen coas calores

vai un bico polo aire
e aperta virtual ben forte
cando xa nos despedimos
decimos saúde e sorte

manolo pipas

terraza deriva da palabra terra
pero a maioría das nosas terrazas
tapan o rico humus con materiais
producto do estrago da natureza

e nesta nova a-normalidade
as terrazas dos locais van ocupando
índa máis espacio das tristes beira-rúas
e das nosas prazas e parques
pola saúde e o traballo

isto escribo tomando algo
nunha mesa dunha cafetería
nesta terraza mentres disfruto
do brincar e camiñar de pardais e pombas
e das vistas da marxinada ponte medieval
das árbores sobre o sucio río lagares
dos coitados edificios e das nubes 
neste novo espacio público
perdido e gañado