Abril 2020

nas miñas permitidas baixadas
á avenida polo estado de alarma
percibo que ninguén
se senta nos públicos bancos
das nosas beira-rúas

neste banco rodeado de malvas
alguén deitóu unha sobre el
a malva chamada na nosa cultura
a planta dos mortos...

un de campo

cruzeime onte cun adulto
que ía cunha nena con patíns
que teñades un bo paseo
díxenlles e sorriron
e logo me cruzei cunha cativa
da man do seu posible pai
e díxenlles o mesmo

aos que non temos fillos
nen crianças darredor
faltábannos estas
flores de abril
pero moitos adultos

que sacaron as cativas...

toda esa rapazada
corentepico días pechada
en poucos metros cadrados
merece tamén o noso aplauso

o adulto cronista

poida que non houbese nunca
un país verde longo e mariño
poida que non houbese nunca
un pobo triste e silenciado

só ti fuches verdade inmutabel
voz caravel alma puño loita
a única vitoria dos perdedores
o hino dos condenados a vencer

dubido mesmo dos pesadelos
con máscaras de ditadores
con desfiles de sonámbulos
aclamados por reféns asustados

poida que nin teña habido siquera
penais con nomes arrepiantes
nin sádicas sombras pagas
para amedrentar torturar e matar

quizá teña soñado un país
que foi obrigado a sementarse
polo mundo para recoller
o froito morto do desprezo

luis feijóo

hoxe 25 de abril tiñamos
programado no uf un recital
de homenaxe ao zeca afonso
de cantigas e poemas onde
o luis cantaría a súa trova

quedará para outra noite 
vintecinco de abril sempre

en edificios de barrios
pobres das cidades de colombia
as familias colgan das xanelas
panos bermellos en sinal de auxilio

o medo camiña nos espacios
mais golpeados polo virus
pero en guayaquil e noutras cidades
as persoas pasaron do medo ao pánico

nun lugar da india tamén
animaron as sanitarias
a deixar a comunidade
pero alí foi a pedradas

seica alemania ten poucas mortes
porque alí buscaron o corona-virus
desde o principio con miles de test
no estado español esperaron polo virus

moitas miles de persoas
non teñen teito onde confinarse
e son millóns os que non teñen cartos
para aguantar un confinamento
e teñen que sair a rúa a buscalos
a fame mátaos antes que  o virus

o cronista

outro día confinados
collimos unha empanada
dunhas xoubiñas pescadas
por mariñeiros coitados,
moitos gremios golpeados
comercios que se reinventan
ás casas mandan a venta
asados caldos e guisos,
se ti non baixas do piso
alguén amable cho leva

avanza o confinamento
confinado un novo día
saiume outra poesía
que non nos falte o alento,
sol e chuvia e frío e vento
a primavera anda tola
din as pombas e as rolas
logo han nacen os tomates,
regalei uns aguacates
as farmacéuticas compas

manolo pipas