Septembro 2010

11-9-2010

palabras para chile

,

chile esa estreita e longa terra
entre o oceano que non é pacifico
e os volcans da cordilleira dos andes

chile que nega e golpea aos mapuches
os fillos da nai terra que chama araucanos
chile mapuche  lugar onde acaba a terra

chile pais de grandes tremores naturais
e de terremotos sociais e politicos
que foron cruelmente derrotados

chile gran arbore araucaria
o pehuén mapuche do sur
o corazon de violeta parra
o verso de pablo neruda
as pinturas de roberto matta
as frautas de inti-illimani
as illas os volcans as cantatas
a proposta de salvador allende
chile a voz de victor jara

setembro 2010


chile terra do fin do mundo
hai anos tal dia coma hoxe
golpeada polo fascismo

11-9-2010

pido castigo de neruda

Por esos muertos, nuestros muertos,
pido castigo.

Para los que de sangre salpicaron la patria,
pido castigo.

Para el verdugo que mandó esta muerte,
pido castigo.

Para el traidor que ascendió sobre el crimen,
pido castigo.

Para el que dio la orden de agonía,
pido castigo.

Para los que defendieron este crimen,
pido castigo.

No quiero que me den la mano
empapada con nuestra sangre.
Pido castigo.

No los quiero de embajadores,
tampoco en su casa tranquilos,
los quiero ver aquí juzgados
Por esos muertos, nuestros muertos,
pido castigo.

Para los que de sangre salpicaron la patria,
pido castigo.

Para el verdugo que mandó esta muerte,
pido castigo.

Para el traidor que ascendió sobre el crimen,
pido castigo.

Para el que dio la orden de agonía,
pido castigo.

Para los que defendieron este crimen,
pido castigo.

No quiero que me den la mano
empapada con nuestra sangre.
Pido castigo.

No los quiero de embajadores,
tampoco en su casa tranquilos,
los quiero ver aquí juzgados
en esta plaza, en este sitio.

Quiero castigo.

pablo neruda

poeta chileno autor do canto general
cantado por moitas xeracions
de chilenos e mestizoamericanos
violeta victor quilapayún inti-illimani
olga manzano y manuel picón
dina rot julieta venegas pablo milanés...
en esta plaza, en este sitio.
10-9-2010

manifiesto de victor jara

yo no canto por cantar
ni por tener buena voz
canto porque la guitarra
tiene sentido y razón

tiene corazón de tierra
y alas de palomita
es como el agua bendita
santigua glorias y penas

aquí se encajó mi canto
como dijera violeta
guitarra trabajadora
con olor a primavera

que no es guitarra de ricos
ni cosa que se parezca
mi canto es de los andamios
para alcanzar las estrellas

que el canto tiene sentido
cuando palpita en las venas
del que morirá cantando
las verdades verdaderas

no las lisonjas fugaces
ni las famas extranjeras
si no el canto de una lonja
hasta el fondo de la tierra

ahí donde llega todo
y donde todo comienza
canto que ha sido valiente
siempre será canción nueva
siempre será canción nueva
siempre será canción nueva

victor jara

cancion postuma do folklorista
cantautor e director teatral chileno
grabada dias antes do golpe
10-9-2010

parece que chove

vai chover

xantar de froitos

desta e doutras terras

xa chove

visita dunha compañeira artesana

e erva luisa con mel recen colleitado

poalla na aldea

as moscas están bravas na mesa

poalla e poalla

faltannos estes dias as cativas

a poalla pasa a chuvia

unha coa calceta e outro co contrabaixo

chove con forza

oese un rato na cociña

con forza chove

mazans pra compota e apuntes de galego

non para de chover

vai regresar unha compañeira coa sua nena

e xa chove algo menos



faltasme

parece que chove

as chozas

a 8 de setembro
08-9-2010

os ecos das palabras

a manuel maria

as augas
do regato do cepelo
serán o meu verbo

baixei o rio miño
e os ecos dos poetas
enchian salvaterra
de recordos sentidos

é tempo de vendima
colectivas tarefas
tamen dan paso á festa
coas tuas cantigas

outono como tarda
non quere despedirte
teremos que decirlle
que viven as palabras

nas augas do pai miño
xa baixan follas murchas
serán da chaira tua
cara o mar paseniño

setembro 94

texto publicado
no colectivo libro a porta
verde do setimo andar
08-9-2010

versos de manuel maria

terra chá

A Terra Chá somentes é:
un povo aquí, outro acolá,
mil arbres, monte raso,
un ceo chumbo e tráxico
no que andan as aves a voar.
O resto e soedá.


cancion do intre de ollar a propia terra

Ergo os ollos namáis polo lece
de mirar a nai terra tan fermosa.
!Galicia pra vivir e pra morrer,
terra túa e máis miña, terra nosa!

Terra clara i escura, ingrata e nobre.
terra probe, sinxela e complicada.
Raíz da que vimos, teito que nos cobre,
nai indiferente, xorda, patria amada.

Estou sobre ti, ben sei, sin merecerte,
tripando o teu chao, o teu torrón.
A miña alma é pequena pra quererte,
é pequeno, pra amarte, o corazón.

Homes e terras fante a tí, Galicia ,
tí eres mar, terra, homes, ruín sorte.
!Galicia na tristura e na ledicia,
xogándote a ti mesma a vida ou morte!

manuel maria

fecunda comprometida
e plural voz da nosa poesia
que voltou a sua chaira
o 8 de setembro do 2004

textos do libro terra chá
e de canciós do lusco ó fusco
07-9-2010

poema erotico

Poema erótico
Un muslo por akí
unha cadera por alí
saliva percorrendo os poros da pel...
caramba!
fas voar a calkera
levo teu olor gravado na calavera
Nos deslizamos cara a fogueira ke nos keimava
e aos dous nos gustava a paz salvaxe ke iluminava,
esclavo de tí, esclava de min, esclavos do prazer
Bebimos da suor...a música soaba e ao mencer en Marte estava,
na terra non entendía ke pasava.
O mel e doce e por momentos salgada coma o mar en forte marexada
a lua nos axitava cal lobos da manada,
nada importava o instinto animal nos superava e o mundo correcto dos humanos nos asustava
e agora, espido na palabra cantoche, muller leona-deusa das deidades latinoafricanoasiaticas,
nos teus ollos de oceanía viviría,
nesta fría europa a túa paixon,
todo o incendiava.

O García.2009


06-9-2010

o camiño das enchentas

a rota das enchentas
ou jalisia festa jolgorrio

para ostras frescas vijo para chocos redondela
van cantando catro jiris camiño de compostela

tomamos lamprea en arbo e condado en salvaterra
adorramos a jalisia o jolgorrio e mais a festa

alvariño hai en cambados en carril temos ameixas
mais que tur do xacobeo isto é rota das enchentas

festa vikinga en catoirra
en honor da nosa terra
ai que xentes tan amables
ai que rica esta servesa

jalisia festa jolgorrio ai camiño das enchentas
van cantando catro jiris camiño de compostela

en lalin temos cosido empanada hai en bandeirra
longa vida ao ano santo e sobre todo as vieirras

hai pementos por padrón hoxe vamos de vexetas
e mañán será churrasco se nos deixan as parrentas

jalisia festa jolgorrio
ai camiño das enchentas
fican xa poucas vacances
e que lonxe compostela

o cronista

texto escrito un pasado
chamado ano santo

05-9-2010

poema cancion

unhas palabras

unhas notas

unha melodia

un poema cancion

uns intrumentos

sentimentos que a tocan

a guitarra e as palabras

a frauta que sofre

o violin que se rompe

un poema cancion

unha voz desgarrada

un corazon

setembro 2010
03-9-2010

a nena e as cores


a nena vive na loma
e vai recoller as tunas
a chamba da pouco tempo
pro seu xogo e travesuras

frida baixa a cidade
que nela vende figuras
animaliños que veñen
con outras mans e culturas

nesa praza hai un pintor
que retrata unha escultura
e frida mira e remira
que lle gostan as pinturas

a nena volta pra loma
desde ela mira pra lua
pero como non ten cores
ela debuxa coa pluma

a lua co seu sorriso
frida que lindo debuxa
e xa se columpia nela
unha descarada bruxa

frida na loma pobre
xa se deita coa lua
e coas suas cores soña
esta rapaza das tunas

oaxaca 1-2010



 

02-9-2010

como un bonsai

dixecheme
que eras como un bonsai
e non é porque che gosten
moito as arbores grandes
e ti sexas pequena

dixecheme
que parte da tua vida
foi como a dun bonsai
porque foi como se te podaran
eses anos unha e outra vez

lariño
agosto 2010