Bolboretas de cor
para tapar as palabras que se calan.
Delicada caricia, mirada penetrante
lanza chamas de fervor
repta sen tocarche
atravésate con so mirarte.
De entrega amable e servil
feiticeiro réptil
con arcanos lamentos
que selaron o desquite
desaparece agora na sombra
Fuxo aí da cor que tece
a auga do teu ceo
dos reflectir das túas pegadas
das curtidas deidades
sementadas no tempo hipotético
que nos tocou vivir.
Agora paseo como zombi
baixo o influxo da lúa chea
sen atopar a figueira
onde poder repousar.
E se a álcena garda unha besta?
E se unha momia pinta un lenzo?
E se as bolboretas non se van?
Bolboretas de cor
para tapar as palabras que se calan
rochi nóvoa
imaxe da chus láuzara
que expón en redondela
na casa da torre