Encolliche es un monstriño tenro que da voltas nesta hora no remuiño maino do meu café, nese raro xirar de zurdo redireccionado. Afogarás terás unha morte doce, no fundo agarda ese lodo, un pouso derretidode azucre moreno alfonso láuzara
versos do libro colectivo sétimo andar, poesía alen que se presenta mañán en vigo