27-9-2012

cismando máis na beira




Non sei que pena dá non ser nas ondas
e nós andar tan lonxe, tontamente,
vivindo nos conceptos, sendo monstruos,
cismnado, matinando, repensando,
erguendo máis cidades e máis odios,
cando berramos e imos, “ruido e furia”,
poñendo máis instancias e denuncias,
e non nos saúdamos, e esas ondas,
precisamente as ondas, sen pensalo,
saúdan polos aires co escumallo,
e nós choramos, rimos, aplaudimos
ata queimar a pel e quedar roncos,
bailando extrañosritmos como tolos.
Non sei porque cravamos tanto a vista,
pinchando inutilmente, porque o choro
e os libros e as ideas, tanta historia.
Non sei que pena da non ser nas ondas.

bernardino graña

poema de profecía do mar
á beira da ria en cangas
naceu hai oitenta anos
parabens bernardino