poetica en orzán

as mesas deste lokal parece que están baleiras
cada vello marmol branco vai probocar un poema
xa poden pasar as voces coma as ondas da marea
noite salgada de orzán
nesta escura primavera

cada canto da columna ten un redondo espello
esas reixas da xanela dan un pouco de respeto
fondos de urbano lugrís e sombras de lois pereiro
e as mesas do borrazás
que se van rir deste tempo

vos enchestes este espacio nos puxemos a palabra
de amores e desamores nunha mesa nunha praia
o desenfado as traxedias voces calmas desgarradas
a poetica en orzán
o camiñar as pegadas

manolo pipas

entre orzán e coia
polo encontro da noite
no borrazás coa porta
verde e amigas voces