Septembro 2012

14-9-2012

bosque das chozas




gosto do pequeno bosque das chozas
en cada estacion en cada mes do ano
coas suas cores e luces e cos seus matices
cos seus matices nas distintas fases do dia

gosto do pequeno bosque das chozas
a terra as ervas os silenciosos insectos
os arbustos os cantos das aves e os carballos
como os avós coa memoria do pequeno bosque

gosto deste pequeno ecosistema de vida
arriba as inaccesibles puntas das arbores
e abaixo o rego coa sua auga susurrando
e os pequenos fentos do bosque das chozas

lariño
12-9-2012

a trenc de fosca




No sempré és cert
que allí on acaba el mar
comença el vent,
que allí on acaba el vent
comença el bosc,
que allí on acaba el bosc
hi ha un pou profund
on cap veu no hi ressona.
Vinguts d'enlloc,
hi ha mots que solquen l'aire
i esdevenen perennes,
xifres i enigmes
que no dissol cap pluja,
i l'espasí de foc
dels dies alts,
l'angoixa i la tendresa.
Dispersa i vehement,
la vida és l'abegot
que brunz un sol instant
i es perdrà dins la tarda;
no el riu, solemne i dòcil,
que lliurarà les aigües a una mar
que el faci perdurable.

miquel martí i pol

a trenc de fosca
ao fío da noite
do poeta catalán
11-9-2012

un montón de mujeres




Soy dueña de mi alegría,
lo siento todos los días.
Se terminó la agonía,
lo decía la María,
se acabó esta tontería.

Se acabó, se acabó,
se acabó esta tontería.

Soy sueña de lo que quiero
igual que este jardinero.
Me demoro pero llego
a cuidar este granero,
devuélveme mi sombrero.

Soy dueña de mis raíces,
mis perfumes y perdices.
Saturada de países
me agoté de cielos grises,
ahora seremos felices.

Soy dueña de mis deberes,
mis rabias y mis claveles,
orgullosa de mis bienes
por el cerro Los Placeres.
Soy un montón de mujeres.

Se acabó, se acabó,
se acabó esta porquería.

isabel parra

trovadora chilena
11 de setembro
non esquecemos
10-9-2012

chamacas de yagila 2




inverno da serra norte
nesta aldea zapoteca
dous anos radio yaxhil
na soleira da xanela
descansan outras chamacas
un ratiño na sua festa

imaxe 12-2010
09-9-2012

chamacas de yagila 1




na tarde parou a chuvia
e por unha pista enlamada
do inverno da serra norte
camiñan as duas chamacas
deixan por un rato a festa
e xa voltan para casa

imaxe 12-2010
07-9-2012

ecos salvavidas




as palabras
as palabras recitadas
e o seu repetido eco
poden ser algo mais
que unha repeticion
peticion

lariño
06-9-2012

ronsel na ria




branco sobre azul
o ronsel de escuma
do barco de pasaxe
no medio da ria
paso dun lugar a outro
outro pequeno paso
que algo deixa atrás

lariño



05-9-2012

praza interior




nesta praza interior hai espacio
e tempo para case todos nos
nos somos os habitantes do barrio
humanos cans pombas gaivotas ...

hai columpios para cativas e maiores
e alguns cativos gostan dos dos grandes
e as pombas gostan do que nos temos
ou deixamos nas mesas das terrazas

unhas poucas arbores seguen
botando follas flores e froitos
e os coches botan fume pasando
cara os seus garaxes subterraneos

baixo a erva outros subterraneos
ainda construen as ultimas toupeiras
nesta praza interior do barrio hai
espacio e tempo para case todos nos

o cronista


04-9-2012

a ria o solpor




neste solpor
a ria está moi calma
e vista de lonxe
é como unha chaira
que mal dorme

imaxe de hoxe
versos hai un tempo



03-9-2012

poeta en salvaterra




Habitamos un canto doloroso
Existir resulta difícil
Quando fas parte de um organismo
infectado e deficiente

Somos massa, a nossa lucidez é umha miragem
Um reflexo incerto de passado discontínuo


A nossa nai infernal
Micropátria sem lei
Cenário caótico,
Patologia ou estado vital.

A ti rezamos, pois deverías ser a nossa esperança

Produto humano e devoradora cruel da nossa espécie
Deambulamos por ti, a procurar umha piedade
     que nunca tiveches

Queremos a esperança de umha nova luz
Á sombra dos teu templos de fisonomía terrível


A juventude dança num código indescifrável de desasossego
Que as outras geraçons nom podem preceber
É possível que falem da guerra, da morte,
   do território, do sexo...
Dançam umha cançom triste e revelde
Da travesía espiral polo solpôr

A juventude é umha galaxia habitada por tribos estranhas,
Desterradas deste mundo hostil

Um espectro que languidece absorvido
     polo cimento e a névoa

ramiro vidal alvarinho

texto publicado no libro do XXVl
festival da poesía do condado
extraido do poemario letras de amor e guerra
editado por a porta verde do sétimo andar


02-9-2012

salvaterra e o cantor




festival da poesia
no condado salvaterra de minho
unha nova rua para a lembranza
no caudaloso rio da memoria
o cantor dos nosos poetas
rodeado de niños de andorinhas

o solista trovador
gostaba cantar acompanhado

manolo pipas


02-9-2012

as cadeiras e a palabra




cecais agarden as cadeiras
no medio das muralhas
pola voz d@s poetas

as cadeiras agardan
debaixo dos arcos
agardan a palabra

manolo pipas

salvaterra de minho
festival da poesia