Marzo 2017

miguel hernández poeta
contra aqueles catro muros
franquistas que te mataron
en orihuela a túa vila
en varios muros florece

nunha barriada proletaria
o teu exemplo e poesía

un pinta a túa cara na lúa
outro sentado baixo a árbore
está a ler os teus poemas
nos muros pombas da paz
bandeiras republicanas
republicanas pombas
e os versos de bandeira 

nos 75 anos da súa morte

os pétalos das cerdeiras bravas
do parque da miñoca
ai se falaran

volver á praza de maio
despois de tantos concertos
en palcos nunca extranxeiros
que che ensinaron máis cantos,
e non calma o teu espanto
casas brancas e rosadas
esconden as cores falsas
que levan dentro os traidores
que perseguen os amores
e toda nova alborada

segue plantando violetas
debaixo das vellas parras
no monte xa medran jaras
coas ervas namoradeiras,
nunca cales cantadeira
avoa negra e mestiza
as palabras de alfonsina
que vestida do teu mar
marchóu a poetizar
paisaxes descoñecidas

compostela outubro 93

publicado no libro marzo

abril e outros naufraxios
a imaxe chile o mesmo ano

tempo despois puiden estar
noutro concerto da cantora
e regalarlle o poema

hoxe 24 de marzo a 41

anos do golpe fascista

Milonga para la lluvia

Me gusta ver cuando llueve,
pelearse a los nubarrones,
mirar como se enamoran,
las gotas en los terrones.
Me gusta prender el fuego,
y poner leche a mi cita,
pa' que se quemen los troncos
hasta que se hagan cenizas.

No me gustan los recuerdos
que trae la tempestad:
muerte, dolor, malos trancos
que a veces tuve que dar.
Tampoco me gusta el río
que arrastra con el sembra'o
que aunque no me pertenece
mis años le he dedica'o.

Yo que no tengo caballo
ni perro para silbar,
mejor que mire la lluvia
para poder olvidar.

Si acaso en la madrugada
me despierto de improviso,
si ha llegado la bonanza
salgo a buscar un camino.

Me gustan y no me gustan
los versos que da la vida,
la noche no entrega nunca
camino de amanecida.

Angel Parra trovador
valparaiso chile xuño 1934

parís marzo 2017

xa vedes a desfeita
e podedes imaxinar
a grandota árbore
e o seu inmenso verde
a agradecida sombra...

un loureiro cheo de vida
e que moita vida daba
aos máis chiquitos insectos
as medianas aves…
e del como era hai un mes
non temos nen foto

a árbore estaba sá
e se lle molestaba a alguén
a outros moléstannos
moitos coches sen sentido

en travesas entre
castelao e lalín