Xaneiro 2018

elas chegaron do extremo oriente
as laranxas e as camelias
hai séculos quen o diría
de moi lonxanas terras

camiño da vía

vicvus lugar do común
de novela negra falan
etiqueta  comercial
que so toca algo da trama
desta obra tan plural
vigo o suído e caracas

novela da emigración
homenaxe á arquitectura
á serra e a celso emilio
que fuxíu da dictadura
a ese país dos anacos
con máis cartos que cultura

historia de idas e voltas
e regresan as mentiras
entre a crise destes anos
e o poder que arrasa vidas
ai vicvs cidade inxusta
nesta tan golpeada ría

presentada novela negra
vicvs un lugar do común-e
nese clube faro de vigo
ai beto que escuro clube

vicvs. un lugar do común

de beto luaces publicada

por bolanda e presentada

por beto e teté rocamonde

manolo pipas

seguín atopándome con elefantes
tamén de graaandoootas orellas
bichos urbanos e en papel...

un elefante no armario
historia de teresa moura
voz que xoga cos animais
seducíndonos coa súa obra

ela que violóu o lobo feroz
agora nos pide que matemos
o grandote ervívoro que todos
temos dentro do armario

e seica a parella protagonista
gosta de comer laranxas
para celebrar a vida…

na presentacion do libro
de teresa moure escoitandoa
con brais arribas e ramón nicolás

no centro social libraría andel

manolo pipas

para que veas

que no te guardo rencor

te regalo la luna

versos de nicanor parra

que me acompañan

desde hai moitos anos

patriarca nicanor
como o elefante da poesía
grandote e mui lonxevo
nicanor parra o antipoeta
o escritor dos artefactos
o contrapoeta o ecopoeta...
o chileno mestizoamericano
patriarca da literaria

e musical familia parra
a longuísima memoria da tribo

nicanor parra 1914 2018

su salud estaba un poquito deteriorada

pero falleció a causa de los años...

lo vamos a despedir bailando y cantando

e non lle escribin nada antes
por se lle molestaba

manolo pipas

alcaldísimo e acampada
ou as cousas do alcaldísimo 3

ese alcalde populista
ese que moito sorrí
non quer ver a realidade
da nosa inxusta cidade
e moito anda a mentir

ese alcalde iluminado
quixo tapar as miserias
con millóns de lucecitas
mais non cobre a inxustiza
nen toda a luz dunha estrela

ese abel o alcaldísimo
mal defende as nosas illas
co seu conto trasnoitado
pra que as sigan estragando

moitos miles de turistas

director de cabalgatas

adorctrinador de nenos

con cómplices profesores

xeneral sen uniforme

gran capón do galiñeiro

máis popular que o pṕ

cabaleiro sen cabalo

gran azote das mareas

capitán co barco en terra

aínda nos doe ese barco

contra a pobreza acampada
na praza deste cortello
xunto a panificadora
desta cidade a traidora
que desgobernan pendejos

ese abel da cruz franquista
tenlle medo a unha acampada
aos pobres e as verdades
de vigo a inxusta cidade
que acampan nesa gran praza
ese abel das lucecitas
tenlle medo a unha acampada

recitado no uf no evento

de apoio a acampada cos poemas

o vigo que non sorrí e as cousas

do alcaldisimo 2 xa publicados

o cronista rotondiano