Xaneiro 2020

o planeta está infectado
por un perigoso virus
o autochamado homo sapiens
co seu virus da civilización
capitalista-consumista
que non para de mutarse

a humanidade e nós mesmos
un virus que arrasa o planeta
de auschwitz a fukushima
da amazonia a wuhan...

a gota fría gloria
chamada como a calefacción
da cultura e imperio romano
de aí ben o dito estás na gloria
a gota fría e fría gloria
que paradoxo neste mare-nostrum
miles de anos aturando civilizacións
que saquean saquean e contaminan

o desaxuste climático
de calentamento global
pero con picos mui fríos
pois a terra non atura moito máis
e o mar re-toma o que é seu
recheos paseos marítimos
portos deportivos...

penso nas historias gregas
dame o sol no meu caderno
onde nacen estas letras

escoito cancións helenas
ítaca  lesvos  i  smirna
coas súas milenarias lendas

esas musas e outras deusas
os buzukis os sirtakis
afinados coas estrelas

esas salgadas conversas
enredados laverintos
na mariñeira taberna

debaixo dunha figueira
un poema de kavafis
recita nikos a fedra

e penso na traxedia grega
de miles de refuxiadas
que vomitan as mareas

europea e global traxedia
ítaca atenas idomeni
cantos soños cantas perdas

coa rede de refuxiadas

onte no de catro a catro
con outros poemas
entre ceuta e atenas 
xa publicados neste espacio

manolo pipas

o sol a chuvia e o vento
aceleran a descomposición
da árbore queimada e morta

as fotos non son inmortais
pero lle dan outra vida
a simbólica árbore

na ghaspara

subin ao monte
e nos poulos da familia
arrinquei xestas cortei silvas
xuntei polas que tirou o vento
logo de que arderan e secaran
alguns piñeiros e carballos co lume

e a beira dos camiños e nas coutadas
darredor e na abandonada presa
arrinquei os perigosos arcolitos
e pensei nos koalas e no bosque irmán
que se queima estes días en australia

na ghaspara