...el viaje iniciático de todos
los pobres muchachos latinoamericanos
recorrer este continente absurdo
que entendemos mal
o que de plano no entendemos...
escollín estas liñas como podían ser
outras do amuleto de roberto bolaño
novela deste autor chileno-mexica
da que conversamos onte á noite
no clube de lectura gabo na galería
darredor de tres pequenas mesas
redondas que daban forma a un triskel
e agora converso comigo mesmo
cos meus fantasmas da cidade de méxico
e coa foto do ilker que ilustra a crónika
bolaño ou arturo belano non coñeceu
aos poetas león felipe e pedro garfias
españoles exiliados en méxico
e non os tratóu por poucos anos
pero si lles deu vida na súa novela
ou eles lle deron pulo a súa narración
con outras grandes voces americanas
máis ou menos ben ou mal coñecidas
e cos novos poetas mexicanos
que se buscaban na bohemia das rúas
e lokais do centro histórico da máxica
e maldita e sucia e máxica cidade
monstruo de tenochtitlán méxico df
e a policía tomando a universidade
de méxico en setembro do sesenteoito
días antes da masacre do 2 de outubro
é outro dos fíos conductores desta novela
deudora e anunciadora doutras narracións
deste poeta do chamado infra-realismo
....
e faltaba a uruguaya auxilio lacouture
a quixotesca narradora desta obra
encantadora muller que di ser
a nai de poesía mexicana...
os dous minimos lumes da imaxe
como o popocatepetl e iztaccíhuatl
míticos volcáns que coidan do altiplano...
e entre a sierra madre e os andes de bolaño
un feixe de símbolos e un chingo de amuletos
e ai esa brutal diagonal que cruza todo
o continente entre mexico df e montevideo...
tedes que ler a novela e imaxinala
manolo pipas
