Outubro 2016

o novo presidente elixese

case fora de prazo e coa ausencia

do xefe da monarquía-exército

algo que nunca pasara nas españas

entón se non declaran a república

é un golpe de estado encuberto

do pp e dos oficialistas do psoe

o congreso o parlamento

non ten lexitimidade

tanto é o descrédito

que alguns deputados

saen del a manifestarse

cos cidadans-consumidores

que andan darredor do congreso

nestas datas do jaloguín

o maridísimo da elvira

e o juapo sánchez el breve

non fai falla que se disfracen

que xa teñen cara de zombis

tamén había

que rodear o parlamentiño

case todas as autonomías

e moitas autonomías e concellos 

o cronista

joseba isaac e ruper

un triskel de resistencia

en euskera e galego

voces guitarra e terra

e un guiño pra galeusca

isaac abre o recital

cuns versos en catalán

neste triskel de culturas

grande poeta exiliado

e o poeta traductor

co trovador musicando

resistencia e corazón

o río a lingua a matria

as augas que dan sentido

a música coa palabra

versos de tempo de exilio

na presentación

de tempo de exilio

de joseba sarrionandia

traducido por isaac xubín

co cantor ruper ordorika

que tamén musicóu a sarri

manolo pipas 

da utopía e do soño

ía a nosa anterior cronika

esta fala das miserias e pesadelos

da chamada comunidade humana

ollando para a grande illa

que non quere ser europa

no continente hai unha cidade...

o campo de calais non é unha xungla

que a xungla é un espacio de vida

cunhas claras relacións dos seres vivos

para que se manteña este ecosistema

os pasos e alguns espacios

da migración están dominados

por pequenas e medianas mafias

as grandes mafias son as que dirixen

as chamadas democracias

afganos eritreas sudanes...

entre dous imperios mentres

moitos sirios sen papeis

en turquia son escravizados

cosendo trapos para zara

din que desmantelar calais

é unha operación humanitaria

pero militares e policias

os represores non teñen humanidade

o cronista na distancia

a cativa agarra o cartaz

coa enerxía do futuro

que moitos homes

estragan cada mañán

cada tarde cada noite

vivas querémonos vivas

desde a ría ao río da plata

e os cartaces que se repeten

por moitas mans agarrados

e logo acabaron no chan

entre pedras da nosa raiba

todas todos somos lucía

pero lucía xa non está

Nos recordos cabem mil lirios, mil estrelas

mil sorrissos, um olhar, umha gamela.

Nos xardins das viagens, das essências,

no transito das uvas tintas dos dedos

cara os lábios molhados de lembranças,

e sabemos que as noites som enormes,

como os ocos nos que ficam os ruidos

e permanecem os silêncios acordoados

como aves que se perden nas chairas:

sem retorno.

Sabemos que as noites son enormes

como os ocos nos que ficam os ruidos

e permanecem atordoados os silêncios

como aves sen as asas sobre as chairas

molhando de uvas tantas lembranças

como cantos de paporoibo no despertar

desta singradura polas areias gravidadas:

sem retorno.

Nos recordos cabem mil lirios, mil estrelas,

mil sorrisos, um olhar, umha gamela, e este

pranto de uvas apanhadas nos caminhos

como ocos nos que fican os silêncios:

sem retorno.

antom laia

poema do libro as margens do tempo

con ilustracións e capa entrando

en el recuerdo de tomás roures

presentado onte en andel en familia

con xurso souto telmo comesaña

os da casa e achegados

coma un laio da memoria