elexias

As cinsas do cantor Suso Vaamonde,
amigo e compañeiro, foron botadas ó río oitabén
polos seus amigos un primaveral día de inverno.
O río que acolléu a súa infancia acolléu tamén
os seus restos.Nel mora como unha xacia,
e a súa música e a súa enorme persoa camiña
coa auga cara o mar da inmortalidade



Baixan as augas caladas
do cantor van namoradas
e a troita no areal

Baixan as augas mainiñas
do cantor namoradiñas
cantigas para o mar

O inverno no triste día
quixo esquence-la invernía
e a primavera a raiar

E cando a neve se apouse
e a paz no oitabén repouse
o silencio cantará

A lontra fará o seu niño
e danzará en remuiños
ó son dese teu cantar

E pousado no ameneiro
o cuco teu compañeiro
non parará de cucar

E nos muiños e as maquías
roularán coma nos días
en que a fartura era pan

interesa pois a vida
e que os nenos so xoguen
e que non se desesperen
entre balas non perdidas

o huipil de vivos bermellos
non é de sangue derramado
é de sangue que declara
que non se pechen mais ollos

oaxaca 11-09