Marzo 2014

a reconquista de vigo
curiosa festa e historia
entre cantos e likores
removamos a memoria

a reconquista da vila
liverounos dos gabachos
que pena de guillotina
que non fixo o seu traballo

reconquista destas terras
dos franceses liverounos
e que orixe ten o home
que en madrí tedes no trono?

a reconquista parou
acabou coa ilustración
seguen mandando os de sempre
con máis forza a inquisición

reconquista conquistada
carrefur citroen alcampo
coa nosa pouca memoria
seguiremos festexando

versos manolo pipas
imaxe carlos peixoto

Río ulla

Augas de mil regueiros,
de choiva e manantío,
augas que choutan sobre o tempo,
que agurgullan,
que lúen pedras e raíces
e cantaruxan na escuma.
Augas de morte e vida
que apousan nos relanzos.
…


Desta terra

Auga, pedra, sol e vento
aquí a ledicia é tanta
que todo rebule e canta
e o Ulla vaise contento.
Teño nesta terra asento
e un sentimento profundo
un amor vivo e rotundo
polo val onde nacín,
levo a Gres dentro de min
son deste anaco de mundo.


Xosé Neira Vilas


versos do libro dende gres
para ler no recital
entre poetas e cantoras
imaxe da pedra-homenaxe
nas insuas de gres
no medio do río ulla

detrás da casa da xoana
este camiño xa nos ofrece
moitos variados destinos
de salgueiros e sobreiras
de serpes bubelas e lobos
de granitos e pizarras
de covas e petroglifos

o camiño ofrécenos
a veciña serra do farelo
a fraga de catasós no deza
a fervenza de codeso
as ínsuas de gres no ulla
a devesa da rogueira no courel...
e tamén ás árbores das ribeiras
do río sarria e na illa do toleiro
protexidas polos veciños
e as ecoloxistas desde hai un mes
e que desaloxaron hoxe os de sempre
para talar uns centenarios amieiros

o cronista

a eira da xoana e as súas árbores
convídanme a unha festa polo renacer da terra
e que podo facer eu coas miñas palabras
eu que me apelido piñeiro e son neto dun freixeiro
e nacin e vivo en coia no camiño de figueirido

as árbores ai ás arbores camiño agora entre elas
polo parque da bouza vella co meu caderno de papel
e escribo debaixo de carballos e piñeiros escoitando
merlos e pegas e outros paxaros de aquí
e as cotorras que chegaron de fóra
logo dos arcolitos nos que agora aniñan

unha velliña toda vestida de negro camiña
axudada polo seu bastón de castiñeiro
á beira da bouza a poucos metros
dos altos edificios e dos seus xardíns
de azaleas rosais pexegueiros e aguacates

nos xardíns da bouza nova hai unhas fontes
bancos e columpios para cativos e maiores
entre as palmeiras as araucarias e os chorons
e os nosos sagrados teixos á beira da rúa
pregúntanse porque están tan separados
das casas e os campos orixinarios de maceiras
pereiras níspereiros e nogueiras

na bouza húmida xa criaron as anátidas
e catro andan a pasear baixo os carballos
e debaixo de amieiros e salgueiros
unha parrula vai cos seus dez parruliños
e as cativas botanlles migas de pan
e a suas avoas apoianse na baranda
de madeira de piñeiros de quen sabe
que lonxano ou próximo bosque
se cadra perto da xoana

manolo pipas
imaxe e texto de hai dez días

o tempo coas súas liñas
as súas curvas as súas espirais
as luces as sombras os astros 

o tempo e as súas formas
e este equinoccio de primavera
tantas horas de noite coma de día
as mesmas horas de sol como de lúa

as sete da tarde poden ser
as doce do mediodía en chiapas
e darémoslle aos carballos
saúdos dos enciños e das ceibas
o sábado na eira da xoana

na imaxe unha duradeira
cerámica  de miguel matías